ต่อพระพักตร์
จดหมาย 8

(เกี่ยวกับความคิดที่ล่องลอยไปขณะอธิษฐาน)

สิ่งที่คุณเล่ามามิได้เป็นเรื่องใหม่สำหรับผม มิใช่คุณผู้เดียวที่มีปัญหาเกี่ยวกับความคิดที่ล่องลอยไป จิตใจมนุษย์มีลักษณะชอบท่องเที่ยวไป แต่เนื่องจากเจตนาของเราเป็นตัวบังคับบัญชาส่วนประกอบต่าง ๆ ในบุคลิกลักษณะทุกด้านของเรา เจตนานั่นเองที่จะเรียกความคิดนั้นให้กลับมาและนำไปสู่พระเจ้า ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของมันได้

ถ้าหากจิตใจของเราติดนิสัยไม่ดีบางอย่าง เช่น ชอบเลื่อนลอยและเปลืองพลังไปเปล่า ๆ ซึ่งเป็นผลมาจากการขาดการสำรวมความคิดเมื่อเริ่มนมัสการ ก็ยากที่จะเอาชนะนิสัยไม่ดีนี้ มันมักจูงเราไปยังวัตถุสิ่งของในโลก แม้จะฝืนใจเราเองก็ตาม

ผมเชื่อว่า วิธีหนึ่งที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้ คือ การสารภาพความผิดบาปของเรา และถ่อมตัวลงต่อพระพักตร์พระเจ้า ผมขอแนะนำให้อย่าใช้ถ้อยคำยืดยาวในการอธิษฐาน การใช้คำมากมายและประโยคยืดยาวบ่อยครั้ง มักเป็นเหตุให้ความคิดล่องลอยไป ในการอธิษฐาน จงเสนอตัวต่อพระเจ้า เหมือนขอทานใบ้หรือง่อยที่ประตูบ้านเศรษฐี จงใส่ใจที่จะรักษาความคิดจิตใจให้อยู่ต่อพระพักตร์พระเจ้า ถ้าบางครั้งมันเลื่อนลอยไป และถอยห่างออกจากพระองค์ อย่ารู้สึกร้อนใจ เพราะความทุกข์ใจและความร้อนใจทำให้ความคิดหันเหไปมากกว่าที่จะรวบรวมให้กลับมาจดจ่ออยู่ที่จุดเดียวได้ เจตนานี้แหละจะเป็นตัวนำจิตใจให้หันกลับมาอย่างสงบ ถ้าคุณใช้ความพากเพียรในการทำเช่นนี้ พระเจ้าจะทรงเมตตาคุณ

ทางหนึ่งที่จะรวบรวมจิตใจกลับมาอย่างง่าย ๆ ในขณะอธิษฐาน และรักษามันไว้อย่างสงบได้ คือ ไม่ปล่อยให้ใจเลื่อนลอยไกลเกินไปในช่วงเวลาอื่น คุณควรรักษามันให้อยู่จำเพาะพระพักตร์อย่างเข้มงวด และเมื่อคุณคุ้นเคยกับการระลึกถึงพระองค์บ่อย ๆ คุณจะพบว่าเป็นการง่ายที่จะรักษาใจให้สงบในขณะอธิษฐาน หรืออย่างน้อยก็จะนำมันกลับมาจากการพเนจรท่องเที่ยวไปได้

ในจดหมายฉบับก่อน ๆ ผมได้เล่าไปแล้วอย่างกว้าง ๆ ถึงประโยชน์ที่จะได้รับจากการดำเนินชีวิตต่อพระพักตร์พระเจ้า ให้เราลงมือทำสิ่งนั้นอย่างจริงจัง ณ บัดนี้ และอธิษฐานเผื่อซึ่งกันและกัน

ในองค์พระผู้เป็นเจ้า ...

Nicholas Herman of Lorraine (Brother Lawrence)
จากหนังสือ ต่อพระพักตร์ (The Practice of The Presence of God)
แปลโดย พ.ญ. เออร์ซูลา โลเวนธอล
สำนักพิมพ์ กนกบรรณสาร