58. ไม่ควรคิดสิ่งที่ยังไม่เปิดเผย

เราไม่ควรพินิจพิเคราะห์สิ่งที่สูงส่งและการพิพากษาที่ยังไม่เปิดเผยของพระเจ้า

พระสุรเสียงของพระคริสต์

บุตรของเราเอ๋ย จงระวังและอย่าพูดโต้เถียงกันเรื่องสิ่งที่สูงส่งและการพิพากษาของพระเจ้าที่ซ่อนเร้นอยู่ เช่น ทำไมคนนี้จึงถูกทอดทิ้งเช่นนี้ และทำไมคนนั้นได้รับพระคุณมากมายเป็นพระพร หรือทำไมมนุษย์คนหนึ่งประสบความทุกข์ยากมากมายและอีกคนหนึ่งได้รับฐานะสูงส่ง สิ่งเหล่านี้อยู่เหนือความเข้าใจของมนุษย์ และไม่มีเหตุผลหรือการโต้แย้งกันที่สามารถหยั่งถึงการพิพากษาของพระเจ้าได้

เหตุฉะนั้น เมื่อศัตรู (มาร) เอาคำเสนอแนะมาใส่ในความคิดของเจ้า หรือเมื่อบุคคลต่าง ๆ ที่อยากรู้อยากเห็นตั้งคำถามขึ้นในเรื่องเหล่านี้ จงตอบพร้อมกับผู้เผยพระวจนะว่า "ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ชอบธรรม และคำพิพากษาของพระองค์ก็ถูกต้อง" (สดุดี 119:137) และ "กฎหมายของพระเจ้าก็สัตย์จริงและชอบธรรมทั้งสิ้น" (สดุดี 19:9) คำพิพากษาเป็นสิ่งที่น่าเกรงกลัว มิใช่น่านำมาพูด เพราะความเข้าใจของมนุษย์ไม่สามารถจะหยั่งรู้ได้

ทำนองเดียวกัน อย่าถามถึงหรือทุ่มเถียงกันถึงข้อดีข้อเสียของเหล่านักบุญ เช่น คนไหนบริสุทธิ์กว่า หรือคนไหนยิ่งใหญ่กว่าในแผ่นดินสวรรค์ สิ่งเหล่านี้มักจะก่อให้เกิดการทะเลาะวิวาทและการทุ่มเถียงกันที่ไร้ประโยชน์ และเป็นการส่งเสริมความหยิ่งยโสและการทะนงตัว ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของความอิจฉาริษยาและการทะเลาะวิวาทกัน เมื่อผู้หนึ่งพยายามยกย่องนักบุญคนหนึ่งด้วยความภูมิใจและอีกผู้หนึ่งก็ยกย่องนักบุญอีกคนหนึ่ง ความปรารถนาที่จะรู้และสอดส่องเรื่องนี้ไม่บังเกิดผลดีอันใดเลย แต่ตรงกันข้าม เป็นสิ่งที่นักบุญเหล่านั้นจะไม่พอใจ เพราะเราเป็นพระเจ้าแห่งสันติภาพ มิใช่พระเจ้าแห่งการโต้เถียงกัน คือสันติภาพที่ประกอบด้วยความถ่อมใจแท้ ไม่ใช่การยกย่องตัวเอง

ความรักร้อนรนของบางคนจูงใจเขาให้ชอบใจธรรมิกชนเหล่านี้มากกว่านักบวชเหล่านั้น แต่ความชอบใจนี้เกิดจากใจมนุษย์และมิได้มาจากพระเจ้า เราเป็นผู้ที่ได้สร้างนักบุญทั้งหลาย ผู้ที่ประทานพระคุณให้แก่พวกเขา ผู้ที่ได้นำพวกเขาไปสู่สวรรค์ เรารู้จักข้อดีข้อเสียของพวกเขาแต่ละคนดี เราได้นำหน้าเขาทั้งหลายด้วยพระพรแห่งความอ่อนหวานของเรา เราได้รู้จักผู้ที่เรารักตั้งแต่ยังไม่มีกาลเวลา เราได้เลือกเขาออกจากโลก พวกเขาไม่ได้เลือกเรา เราได้เรียกพวกเขาด้วยพระคุณ และได้จูงใจพวกเขาให้ตามเรามาด้วยพระเมตตากรุณา เราได้นำพวกเขาให้ผ่านการทดลองต่าง ๆ นานาอย่างปลอดภัย เราได้ทุ่มเทความปลอบโยนที่น่าชื่นบานไว้ในใจพวกเขา เราได้ประทานความพากเพียรให้แก่พวกเขาและสวมมงกุฎให้เพราะความอดทนของเขา เรารู้จักคนแรกและคนสุดท้าย เราโอบกอดพวกเขาไว้ด้วยความรักที่เหลือที่จะพรรณนาได้ เราเป็นผู้ที่ควรได้รับการสรรเสริญในบรรดาธรรมิกชนของเรา เราควรได้รับการสรรเสริญเหนือสิ่งทั้งปวงและได้รับเกียรติในทุกคนซึ่งเราได้ยกชูขึ้น และกำหนดล่วงหน้าไว้ให้รับเกียรติโดยพวกเขาไม่มีความดีอะไรของตนเองก่อน

เหตุฉะนั้น ผู้ใดก็ตามที่ดูหมิ่นคนหนึ่งในจำนวนคนเล็กน้อยที่สุดของเรา ก็ไม่ให้เกียรติแต่อย่างไรแก่ผู้ที่ใหญ่ที่สุด เพราะเราเป็นผู้ที่ได้สร้างทั้งคนเล็กน้อยที่สุดและคนใหญ่ที่สุด และผู้ที่กล่าวประณามนักบุญคนหนึ่งก็ประณามเราและบรรดาผู้อื่นที่อยู่ในแผ่นดินสวรรค์ด้วย พวกเขาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันด้วยสายผูกพันแห่งความกรุณา พวกเขามีความคิดและเจตนาอันเดียวกันและรักซึ่งกันและกัน แต่สิ่งที่ใหญ่กว่านั้นอีกมากก็คือ พวกเขารักเรามากกว่าตัวเองหรือคุณงามความดีของตนเอง พวกเขาถูกยกขึ้นเหนือกว่าระดับของตนเอง ถูกจูงไปไกลเกินกว่าการรักตนเอง และฝักใฝ่ในความรักของเรา ซึ่งเป็นผู้ที่พวกเขาพักพิงอยู่นั้น ไม่มีอะไรที่จะดึงเขาออกไปได้ หรือทำให้เขาหดหู่ใจ เพราะคนที่เต็มไปด้วยความจริงนิรันดร์ก็ร้อนรนด้วยไฟแห่งความรักที่ไม่รู้จักดับ

เหตุฉะนั้น ให้มนุษย์ที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนังและมีราคะตัณหา ที่รู้จักแต่รักความสนุกสนานแบบที่เห็นแก่ตัวเองเท่านั้น เว้นเสียจากการทุ่มเถียงกันถึงสภาพของธรรมิกชนของพระเจ้า คนประเภทนี้มักจะตัดออกและเพิ่มเติมข้อมูลตามใจชอบของตนเอง และไม่ใช่ตามน้ำพระทัยของความจริงนิรันดร์ ในกรณีของหลายคน เขาทำเช่นนี้เพราะการไม่รู้เรื่องราวนั่นเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของคนที่ได้รับความสว่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และส่วนมากไม่สามารถรักผู้ใดด้วยความรักที่เป็นแต่ฝ่ายวิญญาณอย่างเดียว คนเหล่านี้ยังปฏิบัติตามความรักที่เกิดโดยธรรมชาติและมิตรภาพแบบมนุษย์ต่อคนนั้นคนนี้ และจินตนาการของพวกเขาถึงเรื่องเกี่ยวกับสวรรค์นั้นย่อมตั้งอยู่บนพื้นฐานของความประพฤติของพวกเขาในเรื่องเช่นนี้ในโลกเบื้องล่างนี้ แต่สิ่งที่คนที่ไม่ดีสมบูรณ์แบบจินตนาการอยู่นั้นก็ห่างไกลจนเทียบไม่ได้จากสิ่งซึ่งผู้ที่ได้รับความสว่างแล้วย่อมใคร่คววญตามการทรงสำแดงจากเบื้องบน

ดังนั้น บุตรของเราเอ๋ย จงระมัดระวังที่จะไม่ทำตามเรื่องที่เกินความเข้าใจของเจ้า เพราะความอยากรู้อยากเห็น ตรงกันข้าม จงตั้งเป้าประสงค์ที่จะได้ปรากฎตัวว่าเป็นคนหนึ่งในแผ่นดินของพระเจ้า แม้ว่าจะเป็นคนต่ำต้อยที่สุด เพราะว่าแม้เราจะรู้ว่าคนไหนบริสุทธิ์กว่าอีกคนหนึ่ง หรือคนไหนใหญ่ยิ่งกว่าในแผ่นดินสวรรค์ ความรู้นี้จะเป็นประโยชน์อะไรแก่เขาเล่า เว้นแต่ความรู้นี้จะทำให้เขาถ่อมตัวลงต่อหน้าเรา แล้วลุกขึ้นสรรเสริญพระนามของเรามากยิ่งขึ้น

คนที่นึกถึงความหนักหนาสาหัสของความบาปของตนเอง และความเบาบางของคุณธรรมของตน และความแตกต่างกันอย่างมากระหว่างตนเองและความดีรอบคอบของพวกนักบุญ คนนั้นก็เป็นคนที่พอพระทัยพระเจ้ามากกว่าคนที่โต้แย้งว่า คนไหนใหญ่กว่าและคนไหนด้อยกว่า การขอร้องต่อนักบุญเหล่านั้นโดยการอธิษฐานด้วยใจศรัทธาและด้วยน้ำตานองหน้า เพื่อขอความช่วยเหลือของพวกเขาด้วยใจถ่อม ก็ดีกว่าการค้นคว้าถึงสิ่งลี้ลับของพวกเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

พวกนักบุญที่อยู่อย่างสบายเป็นสุขและรู้สึกอิ่มใจอย่างเต็มที่ ถ้ามนุษย์รู้จักอยู่อย่างพอใจและละเว้นเสียจากการโต้เถียงกันที่ไร้ประโยชน์ พวกเขามิได้ภูมิใจเพราะคุณงามความดีของตนเอง เพราะพวกเขาไม่ได้ถือว่าตนเองมีความดีประการใด แต่ถือว่าเป็นของเราทั้งนั้น เพราะเราได้ประทานทั้งหมดแก่เขาด้วยความรักของเราที่ไม่มีขอบเขต พวกเขาเต็มไปด้วยความรักที่มีต่อพระเจ้าและความปลาบปลื้มยินดีอย่างเหลือล้น จนกระทั่งพวกเขาไม่ขาดเกียรติหรือความสุขประการใดเลย นักบุญทั้งหลายยิ่งมีเกียรติสูงส่ง พวกเขาก็ยิ่งถ่อมตัวลง และก็อยู่ใกล้ชิดเรามากกว่า และเป็นคนที่เรารักมากขึ้น เพราะฉะนั้น เจ้าจะพบคำบันทึกที่ว่า พวกเขาโยนมงกุฎของตนลงต่อพระพักตร์พระเจ้า และตราบลงต่อพระพักตร์ของพระเมษโปดก และเคารพผู้ที่ทรงพระชนม์อยู่เป็นนิตย์

คนเป็นอันมากมักจะถามว่าใครจะใหญ่กว่าในแผ่นดินสวรรค์ ขณะที่พวกเขาเองไม่ทราบว่าตนเองจะคู่ควรที่จะถูกนับแม้แต่ในจำนวนคนที่ต่ำต้อยที่สุดในที่นั้นหรือไม่ การเป็นคนที่ต่ำต้อยที่สุดในสวรรค์ก็เป็นเรื่องที่ดียิ่งกว่า เพราะที่นั่นทุกคนก็ยิ่งใหญ่เนื่องจากจะถูกเรียกว่าพระบุตรของพระเจ้าทุกคน และก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ คนที่ต่ำต้อยที่สุดจะเป็นเหมือนหนึ่งพันคนและคนบาปที่มีอายุหนึ่งร้อยปีจะตาย เพราะว่าเมื่อพวกศิษย์ถามว่าใครเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแผ่นดินสวรรค์ พวกเขาก็จะได้ยินคำตอบของพระองค์ว่า "ถ้าพวกท่านไม่กลับใจเป็นเหมืนเด็กเล็ก ๆ ท่านจะเข้าในแผ่นดินสวรรค์ไม่ได้เลย เหตุฉะนั้น ถ้าผู้ใดถ่อมจิตใจลงเหมือนเด็กเล็กคนนี้ ผู้นั้นจะเป็นใหญ่ในแผ่นดินสวรรค์" (มัทธิว 18:3-4)

ดังนั้น วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่เห็นว่าเป็นการเสียเกียรติที่จะถ่อมใจลงด้วยกันกับเด็กเล็ก ๆ อย่างสมัครใจ เพราะประตูเตี้ย ๆ ของแผ่นดินสวรรค์จะไม่อนุญาตให้พวกเขาผ่านเข้าไปได้ วิบัติแก่คนมั่งมีด้วยเช่นกันที่มีความปลอบโยนในโลกนี้ เพราะว่าเมื่อคนยากจนเข้าไปในแผ่นดินสวรรค์ของพระเจ้า คนมั่งมีจะยืนร้องไห้อยู่ข้างนอก จงชื่นชมยินดีเจ้าผู้ที่มีใจถ่อม จงปลื้มปีติเจ้าผู้ยากจน เพราะว่าแผ่นดินของพระเจ้าเป็นของเจ้า ถ้าเพียงแต่เจ้าจะดำเนินตามทางแห่งสัจจะ

หนังสือ เลียนแบบพระคริสต์ (Of The Imitation of Christ)
เขียนโดย โธมัส อาเคมพิส (Thomas à Kempis)
แปลโดย พญ. เออร์ซูลา โลเวนธอล
เรียบเรียงโดย กนกบรรณสาร

ความชูใจภายใน