ความสำเร็จ VS การมีคุณค่า

คนจำนวนไม่น้อยมุ่งหาความสำเร็จ ! จนบางครั้งยอมกระทำทุกอย่าง ทุกวิธี หรือ ทุกวิถีทาง เพื่อความสำเร็จนั้น !

และนี่คือที่มาของสิ่งไม่พึงปรารถนาในสังคม เช่น

• การให้สินบน (เจ้าหน้าที่/ผู้เกี่ยวข้อง)

• การใส่ร้ายป้ายสี (ฝ่ายตรงข้าม)

• การทำร้ายหรือทำลายล้าง (ฝ่ายตรงข้าม ผู้ขัดขวางทาง)

• การโกหกหลอกลวง (คนรอบตัว)

• การเสแสร้งแกล้งทำ (ของตัวเอง)

• ฯลฯ

เหล่านี้ล้วนผิดศีลธรรม ผิดจรรยาบรรณ และผิดกฎหมาย ! ความทุกข์ และความเจ็บปวดจึงเกิดขึ้น !

"บุคคลผู้ตะกละหากำไรก็กระทำความลำบากแก่ครัวเรือนของตน แต่บุคคลผู้เกลียดสินบนจะมีชีวิตอยู่" (สุภาษิต 15:27)

น่าเศร้าที่บางคนถือคติว่า "ความสำเร็จ" ต้องมาก่อนทุกสิ่ง โดยยึดหลักปรัชญาว่า "ผลสำเร็จจะให้ความชอบธรรมแก่วิธีการ" ! นั่นคือ ขอให้ได้ผลลัพธ์ คือ ความสำเร็จตามที่ต้องการ จะใช้วิธีการอะไรก็ได้ ล้วนใช้ได้หมด !

คนที่บูชา "ความสำเร็จ" เป็นสรณะของชีวิตเช่นนี้ จะยอมสละทุกสิ่ง แม้แต่ มโนธรรม และ คนรัก !

ด้วยเหตุนี้ ผู้ประสบความสำเร็จจำนวนไม่น้อยที่ยามจากโลกนี้ไป จะหาคนที่ร้องไห้อาลัยด้วยความจริงใจนั้นแทบไม่มี ! อย่างมากก็มีแค่ความเสียดายในฝีมือ หรือผลงาน แต่ไม่ใช่ อาลัยรัก หรือ ยกย่องบูชา ด้วยใจศรัทธา !

ตรงกันข้ามกับคนบางคนที่ไม่ได้เป็นคนที่ประสบความสำเร็จมากนักในมาตรฐานของสังคม แต่ยามที่เขาตายจากโลกนี้ไป จะมีเสียงร่ำไห้อาดูรด้วยความเคารพรักอย่างจริงใจจากคนรอบข้าง

ทำไมนะหรือ ?

ก็เพราะ ชีวิตของเขามีคุณค่าแท้จริงต่อบุคคลอื่น !

จงระลึกเสมอว่า น้ำตาแห่งความเคารพรัก และศรัทธานั้น มีค่ามากกว่าโล่เกียรติยศ เหรียญรางวัล หรือ ใบประกาศเกียรติคุณ และเสียงปรบมือยกย่องมากมายหลายเท่านัก !

คนที่ประสบความสำเร็จ จะได้รับรางวัลต่าง ๆ ที่เป็นวัตถุ หรือชื่อเสียงตามมาตรฐานของโลก แต่คนที่มีคุณค่าจะได้รับความเคารพนับถือด้วยความรัก และความศรัทธาอย่างแท้จริงจากฝูงชน

วันนี้ คุณจะเลือกสิ่งใด ? ถ้าคุณต้องการทั้ง 2 อย่าง คุณต้องปรับปรัชญาชีวิต และปรับวิธีคิดกับวิธีทำงานของคุณเสียใหม่อย่างสิ้นเชิง

และหวังว่าคุณจะทำได้ดังใจหวัง !

ผมขอเอาใจช่วยด้วยใจจริง !

อย่ามุ่งที่จะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ
แต่จงมุ่งมั่นที่จะเป็นคนที่มีคุณค่า