เด็ดเดี่ยวเหนือพรสวรรค์

น้อยคนในโลกนี้ที่มีพรสวรรค์เป็นที่ประจักษ์ แต่คนส่วนใหญ่ต้องทุ่มเทฝึกฝนเพื่อให้มีพรแสวง !

แท้จริงแล้ว ชีวิตของเราแต่ละคนล้วนเป็นพรและเป็นของขวัญจาก "สวรรค์" อยู่แล้ว เพียงแต่เราจะใช้ "ชีวิต" ของเรานี้ให้เป็น "พร" ต่อคนรอบข้างอย่างไรเท่านั้น ? นี่จึงจะเป็นประเด็น

มีคำเขียนไว้น่าคิดว่า "ชีวิตของเราเป็นของขวัญมาจากพระเป็นเจ้าแห่งฟ้าสวรรค์ และสิ่งที่เราทำ (ดี) ในชีวิตนี้ ก็จะกลับกลายเป็นของขวัญที่เรามอบแด่พระองค์"

"ของประทานอันดีทุกอย่าง และของประทานอันเลิศทุกอย่าง ย่อมมาจากเบื้องบน และส่งลงมาจากพระบิดาแห่งบรรดาดวงสว่าง ในพระบิดาไม่มีการแปรปรวน หรือไม่มีเงาอันเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลง" (ยากอบ 1:17)

ดังนั้น เราไม่ต้องนั่งคอย "พรสวรรค์" อะไรจากเบื้องบน เพื่อจะทำงานในหน้าที่ของเรา หรือดำเนินชีวิตของเราให้เกิดผล ชีวิต และทุกสิ่งที่เรามีอยู่ ล้วนเป็น "พร(จาก)สวรรค์" อยู่แล้ว เราจึงควรมุ่งมั่นพัฒนาชีวิตของเราด้วยความเด็ดเดี่ยว เพื่อให้ชีวิตของเราเข้มแข็ง และนำการเจริญพัฒนามาสู่คนใกล้ชิด และคนรอบข้างในสังคมที่เราอยู่ !

"พรจากสวรรค์" หรือ "พรจากเบื้องบน" ที่แท้จริงนั้น ไม่มีใครกำหนดหรือเรียกร้องได้ ! แต่เราทุกคนมี "ศักยภาพ" ของ "พรแสวง" อยู่ในตัว !

พระเป็นเจ้าผู้ทรงสร้างมนุษย์ ได้บรรจุ "ความสามารถพิเศษ" ที่จะกระทำหลายสิ่งที่ "เหนือธรรมดา" ไว้ในชีวิตของเราแต่ละคนอยู่แล้ว !

ด้วยเหตุนี้ ถ้าเราพัฒนาศักยภาพแห่งความสามารถนั้นอย่างเต็มที่ และต่อเนื่อง เราจะกลายเป็นบุคคลผู้มีความสามารถเหนือธรรมดา !

ฉะนั้น อย่ามัวแต่งอมืองอเท้า แหงนหน้ารอพรสวรรค์ !

คนที่อ้างว่าตนเองไม่มีพรสวรรค์ เลยสู้คนอื่นไม่ได้ หรือทำโน่นทำนี่ไม่ได้ จึงนับเป็นคนที่น่าสมเพช ! พอ ๆ กับพวกที่มีพรสวรรค์ แต่ไม่ได้ทำอะไรให้สมกับพรสวรรค์ที่ตนมี !

คนที่ไม่มี "พรสวรรค์" ติดตัวมาแต่กำเนิด แต่ประสบความสำเร็จได้ ก็เพราะเขาทุ่มเทฝึกฝนจนเชี่ยวชาญ !

พวกเขา คือ บุคคลที่ตั้งเป้าหมายแน่วแน่ที่จะกระทำให้ดีขึ้น พวกเขาเอาจริงเอาจัง ทุ่มเททั้งเวลา ทรัพย์สิน และแรงกาย เพื่อให้บรรลุเป้าหมายอย่างเด็ดเดี่ยว และในที่สุดพวกเขาก็พิสูจน์ให้เห็นว่า "ความเด็ดเดี่ยว" นั้น อาจเหนือกว่า "พรสวรรค์" !

คุณเป็นคนแบบนี้หรือเปล่าครับ ?

ความล้มเหลวมักเกิดขึ้นไม่ใช่เพราะเราขาดพรสวรรค์
แต่มักเกิดขึ้นเพราะเราขาดความเด็ดเดี่ยว