เข้าสู่การพำนัก
ด้วยความเชื่อ

"สำหรับเราผู้มีความเชื่อแล้วจะได้เข้าสู่การพำนัก
คือการพำนักที่พระองค์ได้ตรัสไว้แล้วว่า
'ตามที่เราได้ปฏิญาณด้วยความพิโรธว่า
'เขาจะไม่ได้เข้าสู่การพำนักซึ่งเราจัดให้' '
แม้ว่างานของพระองค์จะได้สำเร็จแล้วตั้งแต่สร้างโลก"
(ฮีบรู 4:3)

นับว่าเป็นเรื่องแปลก ที่เมื่อความเชื่อเป็นแรงบันดาลใจให้เรากระทำกิจอย่างเอาจริงเอาจังที่สุด เวลานั้นแหละ เป็นเวลาที่ความเชื่อเดียวกันนั้นทำให้เกิดความสงบสุขอย่างแท้จริง

ในพระคัมภีร์เดิม ผู้ขาดความเชื่อไม่สามารถเข้าสู่การพำนักตามพระสัญญาของพระเจ้าได้

"ที่จริงยังมีทางเข้าสู่การพำนักนั้น แต่คนเหล่านั้นที่ได้ยินข่าวประเสริฐคราวก่อนไม่ได้เข้า เพราะเขาไม่เชื่อฟัง" (ฮีบรู 4:6)

การพำนักในความเชื่อ จะเกิดขึ้นได้ต่อเมื่อพระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงนำจิตใจของเราให้ยอมรับน้ำพระทัยพระเจ้าอย่างสมบูรณ์ เป็นอันหนึ่งเดียวกับพระองค์ ถ้าความตั้งใจของเราขัดกับน้ำพระทัยพระเจ้า เราก็ไม่มีความสงบสุขแน่ ความสงบสุขไม่ได้เกิดจากการไม่ทำอะไร แต่เกิดจากการกระทำที่สอดคล้องกลมกลืนกัน

เมื่อพระเจ้าทรงสร้างทุกอย่างเสร็จแล้ว พระองค์ทรงเข้าสู่การพำนัก แต่การที่พระองค์ทรงเข้าสู่การพำนักไม่ใช่เพราะพระองค์ทรงเหนื่อย หรือทรงอยู่เฉย ๆ แล้วเรียกว่าการพำนัก แต่การพำนักของพระองค์เกิดจากทรงพอพระทัยในสิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง พระองค์ทรงเปลี่ยนสภาพยุ่งเหยิงให้เข้าสู่ระบบระเบียบ และทรงพักพระราชกิจของพระองค์

ในแผ่นดินคานาอัน ชาวอิสราเอลได้เข้าสู่การพำนักอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่การพำนักที่สมบูรณ์ เพราะเขาไม่อยู่ในน้ำพระทัยพระเจ้า คือ เมื่อพระเจ้าสั่งให้ทำลายศัตรูทั้งหมด เขาไม่ได้กระทำตาม

"⁹ ฉะนั้นจึงยังมีการพำนักสะบาโตสำหรับชนชาติของพระเจ้า

¹⁰ เพราะว่าผู้ใดที่ได้เข้าสู่การพำนักของพระเจ้าแล้ว ก็ได้พักงานของตน เหมือนพระเจ้าได้ทรงพักพระราชกิจของพระองค์" (ฮีบรู 4:9-10)

พระเจ้าทรงพักพระราชกิจแห่งการทรงสร้างของพระองค์ฉันใด พระคริสต์ทรงพักพระราชกิจแห่งการไถ่อันสมบูรณ์ฉันนั้น

"เหตุฉะนั้น ขอให้เราทั้งหลายพยายามที่จะได้เข้าสู่การพำนักนั้น เพื่อจะได้ไม่มีผู้หนึ่งผู้ใดหลงไปเหมือนคนที่ไม่เชื่อฟังเหล่านั้น" (ฮีบรู 4:11)

ความเชื่อ คือการไว้วางใจซึ่งทำให้เราพักสงบ ไม่ใช่การกระทำด้วยตัวเอง เมื่อเราพัก เราย่อมไม่ทำอะไรด้วยตัวของเราเอง ตัวอย่างเช่น เราทอดตัวลงบนเบาะนุ่ม และปล่อยให้เบาะนั้นรองรับเราไว้ เมื่อเราพำนักในพระคริสต์ก็เหมือนอย่างนั้น เราวางภาระและความรับผิดชอบทั้งหมดของเราไว้บนพระองค์ และยอมให้พระองค์ทรงแบกแทนเรา ความเชื่อนำไปสู่การพำนักในความรอดที่พระคริสต์ทรงซื้อไว้ คือ เป็นการพี่งในชัยชนะของพระองค์ พึ่งในพระคริสต์ผู้ทรงสถิตในเรา และไว้วางใจในพระองค์ผู้ทรงรักษาชัยชนะนั้น

J. Oswald Sanders
จากหนังสือ ฤทธิ์เดชแห่งความเชื่อ
สำนักพิมพ์ กนกบรรณสาร