เมื่อรักสุขสม

คนเราจะสุขสมในความรักได้ ต่อเมื่อศัตรูของความรักถูกกำจัดออกไป !

อะไรคือศัตรูของความรัก ? คำตอบก็คือ "ความเห็นแก่ตัว"

ความรักและความเห็นแก่ตัว จะไปด้วยกันไม่ได้เลย ! เพราะ ความรัก หมายถึง การไม่เห็นแก่ตัว แต่เห็นแก่ผู้อื่นซึ่งเป็นบุคคลที่เรารัก !

ดังที่ เดอเลน ไฮเทาเวอร์ นิพนธ์ไว้ว่า ... "ความรักคือสิ่งที่เหลืออยู่ในความสัมพันธ์ หลังจากความเห็นแก่ตัวได้ถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว !"

แท้จริงแล้ว เป็นพระประสงค์ของพระเจ้าที่จะให้เรารักทุกคนในโลกนี้ เพราะนี่คือกุญแจสู่ความสุขสันต์ บนพิภพโลก ดังที่ ศิวกานต์ ปทุมสูติ ได้จนนาไว้ว่า

"หากคนเรารู้จักรักผู้อื่น
พร้อมหยิบยื่นไมตรีบริสุทธิ์
โลกคงจะสดใสไม่โทรมทรุด
เจริญรุดด้วยรักที่ถักทอ"

และขอให้เชื่อเถิดว่า ความสุขที่เกิดจากการ "ให้ความรัก" นั้นมีมากกว่าความสุขจากการ "รับความรัก" เสียอีก

ดังบทกวีที่ว่า ...

"รักที่มีแต่ให้โดยไม่ขอ
รักจะก่อประโยชน์อันยิ่งใหญ่
ยิ่งให้เขา เรายิ่งจะสบายใจ
ใครไม่เคยให้ใคร ลองให้ดู"

ซึ่งเคล็ดลับอันนี้ ได้รับการเปิดเผยและส่งทอดต่อมาโดย องค์พระเยซูคริสต์ เอกบุรุษของโลก ซึ่งตรัสสอนว่า ...

"การให้เห็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ" (กิจการ 20:35)

ดังนั้น หากว่าเรามีน้ำใจในการเจือจานความรักต่อกันอย่างกว้างขวาง โดยไม่เรียกร้องความสนใจจากผู้อื่น ลองคิดดูสิว่า โลกของเราจะน่าอยู่มากขึ้นสักเท่าใด ? ความรัก จึงเป็น พรวิเศษ ที่เราพึงมอบให้แก่กัน !

ดังคำกลอนของ สมบูรณ์ พาจารพิศ ที่ว่า ...

"ความรักเป็นไมตรีที่ประเสริฐ
ความรักเป็นสิ่งเพริดงามเลิศหรู
ความรักเป็นสิ่งประเท้องให้เฟื่องฟู
ความรักเป็นมิตรผู้ชูกำลัง"

ด้วยเหตุนี้ ขอให้คุณหว่านเมล็ดแห่งความรัก เข้าไปในใจของทุกคนที่คุณพบ หรือทุกครอบครัวที่คุณประสบ และทุกชุมชนสังคมที่คุณเป็นสมาชิกอยู่

ผมเชื่อว่า ถ้ามีความรัก คุณจะกลายเป็น "กวี" โดยไม่รู้ตัว

ดังที่ยอดนักปราชญ์อย่าง พลาโต ได้กล่าวว่า ... "เมื่อความรักมาสัมผัส ทุกคนก็กลับกลายเป็นกวี"

วันนี้ คุณพร้อมที่จะให้คนใกล้ชิดและคนรอบข้างของคุณได้รื่นรมย์กับบทกวีของคุณแล้วหรือยัง ? ถ้าพร้อม ขอให้คุณเร่งกำจัด "ความเห็นแก่ตัว" และร่วมหว่าน "เมล็ดพันธุ์แห่งความรักแท้" ออกไป เพื่อทุกชีวิตที่คุณสัมผัส จะได้สัมผัสกับชีวิตรักที่สุขสม !

จะดีไหมครับ ?

ความรัก คือ ของขวัญที่งดงามล้ำเลิศและล้ำค่าที่สุด
ที่พระเจ้าทรงมอบให้แก่มนุษยชาติ !