ใคร...ฉันนะหรือ?

ฉันเคยถามตัวเองเสมอว่า ทำไมพระองค์จึงเลือกฉัน

ฉัน โธมัส ผู้มีแนวโน้มไปในทางชอบสงสัย และเป็นคนอมทุกข์

พระองค์เห็นอะไรในจิตใจฉันหรือ

ถ้าไม่ใช่เพียงการมองโลกในแง่ลบ และขาดความเชื่อ ?

แต่ฉันก็ติดตามไป เพราะไม่มีใครอื่นที่เสนอสิ่งที่ดีกว่านี้

ความเชื่อ ให้แก่คนที่ไม่มีความเชื่อ

ความหวัง ในโลกที่หมดหวัง

และความรัก ในชีวิตที่หาความรักไม่ได้

ฉันยังจำได้ดีถึงความน่ากลัวอันสุดแสนจะทานทน เมื่อความรักนั้นถูกตรึงอย่างปราศจากชีวิต

ความเชื่อและความหวัง ที่ถูกเยาะเย้ย บนเนินเขาแห่งความแช่งสาบ

แต่พระองค์ได้เสาะหาฉัน เพื่อเปลี่ยนความกลัวให้กลับกลายเป็นความเชื่อ ความสิ้นหวังให้กลายเป็นอนาคต

พระองค์ทรงทราบมาตลอดหรือ ว่าฉันสามารถจะเป็นอะไรได้?

และเดี๋ยวนี้ไฟแห่งพระวิญญาณของพระองค์ จุดความเมตตา และความกล้าหาญให้ลุกโชน

เดี๋ยวนี้ฉันสามารถส่งต่อความหวังนั้น ตั้งแต่พระองค์คืนความหวังให้แก่ฉัน

ฉันไม่ใช่ เปโตร ศิลาของพระองค์

ฉันก็ไม่ใช่ ยอห์น อัครสาวกที่ทรงรัก

ฉันเป็นเพียง โธมัส ขี้สงสัย

แต่ฉันก็เป็นสาวกของพระองค์ ที่พระองค์ทรงรัก