พี่น้องร่วมสายโลหิต

พระคัมภีร์พรรณนาถึงพระเจ้าทรงมีส่วนเกี่ยวข้อง และมีพระเมตตาต่อมนุษย์

ตั้งแต่ปฐมกาล เมื่อทรงทรุดองค์ลงกับฝุ่นธุลี และสิ่งที่อยู่ในโลก เพื่อสร้างสิ่งมหัศจรรย์ด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เอง คือ มนุษย์

พระองค์ทรงรู้จักเราเป็นอย่างดี

การทุ่มทของพระองค์นั้นมีมากนัก เป็นการทุ่มเทจริง ๆ ที่จะบังคับพระองค์ด้วยความเต็มใจในการเข้าสู่ร่างกายมนุษย์ในชีวิตหนึ่งโดยเฉพาะ เพื่อจะมีชีวิตเหมือนมนุษย์ รู้สึกนึกคิดเหมือนอย่างที่เรารู้สึก

ความเจ็บปวดของพระองค์นั้น ไม่ใช่เป็นสิ่งเล็กน้อยเลย

แม้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้า

พระองค์มิได้ตายด้าน หรือขาดจากความรัก

ไม่เลย พระองค์โกรธและร่ำไห้ พระองค์หัวเรา และหวาดกลัว

และในที่สุดทรงเหงื่อไหลโทรมกาย สั่นสะท้าน และร้องขอ

"โปรดอย่าให้ฉันต้องตายเลย !"

พระองค์ทรงแผดเสียงด้วยความเจ็บปวด และร้องเสียงดังด้วยน้ำตานอนหน้า

"พระเจ้า พระองค์อยู่ที่ไหน"

พระเจ้าองค์นี้รู้จักความเจ็บปวด

ความเจ็บปวดของท่านเดี๋ยวนี้ เป็นความเจ็บปวดที่พระองค์ทรงสัมผัสได้

ความเจ็บปวดและความยุ่งยากใจต่าง ๆ และใจแตกสลายที่ท่านต้องเผชิญ ไมได้พิสูจน์ว่าพระเจ้าไม่ได้สนใจท่าน แต่มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่มีความหมายเหลือเกิน

และถ้าจะไม่มีสิ่งเหล่านี้อยู่ ท่านคงจะรู้สึกมีค่าน้อยลง

แทนที่จะพยายามกำจัดความเจ็บปวดออกไป พระเจ้าทรงเลือกที่จะร่วมทุกข์กับท่าน อย่างกับทุกข์นั้น ๆ เป็นของพระองค์เอง

มองเห็นแผลเป็นบนพระหัตถ์ของพระองค์ไหม ?