4. ความปรารถนาที่ไม่รู้จักควบคุม

ความปรารถนาที่ไม่รู้จักควบคุม

เมื่อคนหนึ่งคนใดปรารถนาสิ่งหนึ่งสิ่งใดมากเกินไป เขาจะรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที คนที่ถือตัวและคนโลภมักได้ ย่อมจะไม่มีเวลาหยุดพักเลย แต่บุคคลที่ยากจนและมีใจถ่อม ย่อมอาศัยอยู่ในโลกด้วยสันติสุข

บุคคลที่ไม่ตายต่อความปรารถนาของตนเองมักจะถูกยั่วยวนให้หลงผิดและพ่ายแพ้ในการกระทำความชั่วที่เป็นเรื่องหยุม ๆ หยิม ๆ จิตวิญญาณของเขาอ่อนแอ ยังอยู่ฝ่ายเนื้อหนัง และมีแนวโน้มที่จะติดตามความปรารถนาของร่างกาย เขาแทบจะปฏิเสธความปรารถนาฝ่ายโลกไม่ได้ จึงรู้สึกเศร้าใจเมื่อจะต้องละเว้นจากสิ่งเหล่านั้น และถ้าเขาถูกตักเตือน เขาจะรู้สึกโกรธเอาง่าย ๆ แต่ถ้าเขาประพฤติตามความปรารถนาของตัวเอง จิตสำนึกก็จะฟ้องเขาอย่างท่วมท้น เพราะเหตุที่เขาได้ทำตามตัณหาของตนเอง ซึ่งไม่สามารถนำไปสู่สันติสุขที่เขาแสวงหาได้

ดังนั้น สันติสุขแท้จะพบได้ในการต่อต้านราคะตัณหา มิใช่อยู่ที่การทำตามราคะตัณหา สันติสุขจะไม่มีอยู่ในคนที่อยู่ฝ่ายเนื้อหนัง คนที่ใจจดจ่ออยู่กับสิ่งเปล่าประโยชน์ แต่สันติสุขจะมีอยู่ในคนที่ร้อนรนและอยู่ฝ่ายวิญญาณ

หนังสือ เลียนแบบพระคริสต์ (Of The Imitation of Christ)
เขียนโดย โธมัส อาเคมพิส (Thomas à Kempis)
แปลโดย พญ. เออร์ซูลา โลเวนธอล
เรียบเรียงโดย กนกบรรณสาร

ชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณ