สัปเหร่อยังร้องไห้

มาร์ค ทเวน (Mark Twain) นักเขียนเรืองนามชาวอเมริกัน (ค.ศ. 1835-1910) เคยกล่าวไว้ว่า "จงดำเนินชีวิตที่แม้แต่สัปเหร่อยังร้องไห้เ เมื่อคุณตายจากไป"

ผมเห็นว่า นี่เป็นคำแนะนำที่ดี ที่ท้าทายในการดำเนินชีวิตของเรา

สัปเหร่อ เป็นคนที่ชาชินกับความตาย และคนที่ชาชินกับความตาย มักจะตั้งอารมณ์ตายได้โดยไม่ยากเย็น ด้วยเหตุนี้จึงไม่ค่อยปรากฎนักว่า สัปเหร่อจะเสียน้ำตา เพราะมรณกรรมของบุคคลใด นอกจากว่า บุคคลที่จากไปนั้นเป็นบุคคลในครอบครัวอันเป็นที่รักของเขา

แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นญาติโยมอะไรกับสัปเหร่อนั้น เขาคงไม่มีเหตุผลใด ๆ ที่จะหลั่งน้ำตาเพื่อคุณ จริงไหมครับ

แต่หากว่า ชีวิตของคุณเป็นชีวิตที่มีคุณค่าต่อโลก หรือต่อตัวสัปเหร่อนั้นอย่างมากมายมหาศาล ต่อให้คุณไม่เกี่ยวดองอะไรกับเขา เขาเองก็คงจะพยายามเกี่ยวดองกับตัวคุณ ถ้าชีวิตของคุณน่าเคารพยกย่อง ถ้าชีวิตของคุณนำคุณประโยชน์มาสู่สังคมโลก

ในยามที่คุณตาย หัวใจของคนทั้งโลกจะแตกสลายไปพร้อยกับคุณ และหนึ่งในท่ามกลางคนในโลกนี้ก็คือ สัปเหร่อคนนั้น

เมื่อครั้งที่ท่านประธานาธิบดี อับราฮัม ลินคอล์น ของสหรัฐอเมริกา ผู้นำในการเลิกทาส ถูกลอบสังหาร วันหนึ่งในขณะที่ขบวนรถแห่ศพของท่านกำลังเคลื่อนเข้ามา สตรีผิวดำผู้หนึ่งซึ่งกำลังอุ้มลูกน้อยอยู่ในอ้อมอก เมื่อเห็นรถบรรทุกศพผ่านมาข้างหน้า เธอรีบยกชูลูกของเธอจนสุดแขน และหลั่งน้ำตาคร่ำครวญว่า "ลูกของแม่ จงมองดูคนที่อยู่ในโลงศพนี้ให้เต็มตา เขาคือคนที่สละชีวิตของตน เพื่อทำให้ลูกและแม่นี้เป็นไท"

สตรีและบุตรคู่นี้ คือ อดีตทาส แต่เพราะท่านอับราฮัม ลินคอล์น ได้เห็นศักดิ์ศรี และคุณค่าของความเป็นมนุษย์ ท่านจึงทุ่มเททุกอย่างแม้แต่ชีวิต เพื่อให้อิสรภาพแก่ทาสเหล่านี้ คนอย่างนี้แหละครับ ที่สัปเหร่อยังร้องไห้เมื่อเขาจากไป

บุคคลที่ยอมตายเพื่อช่วยมวลมนุษยชาติมีมากมาย แต่ที่โดดเด่นที่สุดก็คือ องค์พระเยซูคริสต์ ที่มีน้ำใจ ทรงยอมสละพระชนม์เพื่อไถ่บาปมวลมนุษย์ ทำให้คนมากหลาย แม้แต่สัปเหร่อยังซาบซึ้งในพระคุณ และพระเจ้าทรงยกย่องอย่างสูงยิ่ง

"ดังนี้แหละ เราจึงรู้จักความรัก โดยที่พระองค์ได้ทรงยอมสละพระชนม์ของพระองค์เพื่อเราทั้งหลาย และเราทั้งหลายก็ควรจะสละชีวิตของเราเพื่อพี่น้อง" (1ยอห์น 3:16)

ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายในชีวิตของคุณ จะมีสัปเหร่อคนไหนร่ำไห้อาลัยคุณบ้าง

จงดำเนินชีวิต ที่แม้แต่สัปเหร่อยังร่ำไห้ในยามที่คุณตายจากไป