ให้กตัญญูกตเวที

สุภาษิตเปอร์เซียบทหนึ่ง เขียนไว้อย่างสะใจจริง ๆ ว่า "เป็นหมาที่รู้จักบุญคุณ ยังดีกว่าเป็นคนที่อกตัญญู" ผมเห็นด้วยครับ

ปกติค่าใช้จ่ายในการเลี้ยง "หมา" นั้นน้อยกว่าค่าใช้จ่ายในการเลี้ยง "คน"

และหากว่าหมายังรู้จักตอบแทนบุญคุณคนเลี้ยง แต่คนที่ได้รับการเลี้ยงดูกลับไม่กตัญญูต่อผู้ที่มีบุญคุณแก่เขา อย่างนี้จะไม่ให้พูดหรือว่า เลี้ยงหมา ดีกว่าเลี้ยงคน !

อย่างไรก็ตาม หากคุณคิดจะกระทำดีมีบุญคุณแก่ใครก็ตาม จงระลึกอยู่เสมอว่า หลักในการทำดีที่แท้จริง ก็คือ

"เมื่อเราทำดีต่อผู้ใด อย่าจำ แต่เมื่อผู้ใดทำดีต่อเรา อย่าลืม"

ดังนั้น หากเราทำดีต่อใครแล้ว เขาไม่รู้จักแสดงกตัญญูกตเวทีตอบแทนแก่เรา ก็ไม่เป็นไร เพราะเราไม่ได้จำ

แต่อย่าให้เราเองลืมสนองแก่ผู้ที่มีเมตตาต่อเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บุพการี หรือผู้มีพระคุณ ผู้ที่เลี้ยงดูเราจนเติบใหญ่

ในพระคัมภีร์ ไบเบิ้ล ถือว่า การเลี้ยงดูบุพการี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มารดาที่เป็นแม่ม่าย ถือเป็นศาสนกิจสำคัญ ใครละเลยในเรื่องนี้ถือว่าปฏิเสธพระศาสนาทีเดียว ดังที่จารึกไว้ว่า

"³ จงให้เกียรติแก่แม่ม่ายไร้ที่พึ่ง

⁴ ถ้าแม่ม่ายคนใดมีลูกหลาน ก็ให้ลูกหลานนั้นหัดปฏิบัติหน้าที่ทางศาสนา โดยปฏิบัติกับครอบครัวของตนก่อน และให้ตอบแทนคุณบิดามารดา เพราะว่าการกระทำเช่นนี้เป็นที่พอพระทัยพระเจ้า

⁸ ถ้าแม้ผู้ใดไม่เลี้ยงดูวงศ์ญาติของตน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนในบ้านเรือนของตน ผู้นั้นก็ได้ปฏิเสธพระศาสนาเสียแล้ว และชั่วยิ่งกว่าคนที่ไม่ได้เชื่อเสียอีก" (1ทิโมธี 5:3-4, 8)

คำว่า "กตัญญู" หมายความว่า "รู้อุปการะที่ท่านทำให้ หรือรู้คุณท่าน"

ชิเชโร ปรัชญาเมธีชาวโรม เคยกล่าวไว้เป็นคติว่า

"จิตใจที่กตัญญู ไม่ได้เป็นเพียงแค่คุณธรรมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่านั้น แต่ยังเป็นบิดามารดาของสรรพคุณธรรมด้วย"

วันนี้ มีใครบ้างที่คุณควรจะกระทำบางสิ่งที่ดีต่อท่าน เพื่อแสดงถึงความกตัญญูกตเวทีของคุณ ? แล้วทำไมคุณยังชักช้าอยู่อีกละครับ !

จิตใจที่กตัญญู ไม่ได้เป็นเพียงแค่คุณธรรมที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น

แต่ยังเป็นมาดาของสรรพคุณธรรมด้วย