ต่อพระพักตร์
จดหมาย 4

ผมถือโอกาสนี้เพื่อแจ้งให้คุณทราบถึงแนวคิดของคนหนึ่งในสำนักของเรา ซึ่งเกี่ยวกับผลอันดียิ่งและความช่วยเหลืออย่างต่อเนื่องที่เขาได้รับมาจากการอยู่ต่อพระพักตร์พระเจ้า ขอให้ทั้งผมและคุณได้รับประโยชน์เช่นกัน

คุณควรเข้าใจว่าเป้าหมายของเขาตลอดสี่สิบปีทีได้เข้ามาอยู่ในสำนัก คือ ที่จะอยู่กับพระเจ้าเสมอ จะไม่ทำอะไร พูดอะไร คิดอะไร ซึ่งทำให้พระองค์ไม่ทรงพอพระทัย และทั้งหมดนี้ เขาทำโดยไม่หวังอะไรอื่นนอกจากความรักที่มีต่อพระองค์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เพราะพระองค์ทรงสมควรจะได้รับมากยิ่งกว่านั้นหลายเท่าโดยไม่มีขีดจำกัด

บัดนี้ เขาคุ้นเคยกับการทรงสถิตอยู่ด้วยของพระเจ้า ถึงขนาดเท่าที่เขาสามารถรับความชูใจจากสถานภาพนั้นในทุกสถานการณ์ ตลอดช่วงเวลาสามสิบปีที่ผ่านมา จิตใจของเขาเต็มล้นด้วยความปีติยินดีอย่างไม่หยุดยั้ง และบางครั้งใหญ่หลวงถึงขนาดที่เขาต้องหาวิธีควบคุมและป้องกันมิให้มันล้นไหลออกมาภายนอก

ถ้าบางครั้งเขาอยู่ห่างจากพระพักตร์พระองค์ไปหน่อย ไม่ช้านานพระเจ้าจะทรงดลใจเขาให้ระลึกถึงพระองค์ ซึ่งอาจเกิดขึ้นบ่อย ๆ เมื่อเขามัวยุ่งอยู่กับธุรกิจภายนอก เขาได้ตอบสนองการชักจูงภายในใจเช่นนี้อย่างสัตย์ซื่อทุกครั้ง โดยการหันใจของตนไปที่พระเจ้า หรือโดยการจดจ่ออยู่ที่พระองค์ด้วยความอ่อนโยน และความรัก หรือโดยถ้อยคำที่ความรักดลใจให้กล่าวในกรณีเช่นนี้ เช่น "พระเจ้าข้า ข้าพระองค์อยู่ที่นี่ ขอถวายตัวแด่พระองค์ทั้งหมด" "ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงกระทำให้ข้าพระองค์เป็นไปตามพระทัยพระองค์" และเขารู้สึกเสมือนว่าพระเจ้าแห่งความรักพระองค์นี้ทรงอิ่มพระทัยด้วยถ้อยคำสั้น ๆ เช่นนี้ และจะเสด็จมาประทับในส่วนลึกและศูนย์กลางของจิตใจของเขาอีก ประสบการณ์เช่นนี้ทำให้เขาแน่ใจว่าพระเจ้าทรงประทับอยู่ในส่วนลึกของจิตใจของเขาเสมอ จนไม่มีเหตุใด ๆ ที่อาจทำให้เขาเกิดความกังขาในเรื่องนี้ได้

จงคิดดูว่าตามข้อเท็จจริงนี้ เขาได้พบความอิ่มเอิบและความสุขมากเพียงใด ขณะที่พบขุมทรัพย์ยิ่งใหญ่นี้ภายในใจตนเอง บัดนี้เขาไม่ต้องแสวงหาสิ่งนี้ด้วยการตะเกียกตะกายอีกแล้ว เพราะมันพร้อมอยู่ต่อหน้าเขา และเขาสามารถหยิบเอาจากที่นั่นได้ตามชอบใจ

เขาพร่ำบ่นอย่างมากถึงการที่เราเป็นคนตาบอด และโอดครวญ บ่อยครั้งที่พวกเราอิ่มใจด้วยสิ่งของด้อยค่า และเป็นผู้ที่น่าเวทนา เขากล่าวว่า "พระเจ้าทรงมีขุมทรัพย์อันไม่จำกัดที่พร้อมจะประสิทธิ์ประสาทให้ แต่เรายื่นมือไปรับเอาแค่นิดเดียว โดยการนมัสการเพียงชั่วครู่ยามเท่านั้น เราเป็นคนตาบอดที่กีดขวางพระเจ้า และทำให้กระแสแห่งพระคุณของพระองค์ขาดสายไป แต่เมื่อพระองค์พบจิตใจที่เปี่ยมด้วยความเชื่ออันแรงกล้า ก็ทรงเทพระคุณและพระพรลงไปในผู้นั้นอย่างเต็มล้น มันไหลไปที่นั่นดุจกระแสเชี่ยวกรากที่พุ่งออกไปหลังถูกสะกัดกั้นในทางสายปกติของมัน และเมื่อพบทางออกก็ขยายตัวออกไปอย่างท่วมท้น"

แท้จริงแล้ว บ่อยครั้งที่เราสะกัดกั้นกระแสนั้น โดยการตีคุณค่าต่ำ แต่ขออย่าได้สะกัดกั้นมันอีกต่อไป และให้เราเจาะลึกเข้าไปในใจของเราเอง และพังเขื่อนที่ขวางกั้นการไหลเสีย ให้เราเปิดช่องไว้สำหรับพระคุณ ให้เรารีบฉวยโอกาสเอาไว้ เพราะเราได้เสียเวลามากพอแล้ว และบางทีอาจมีเวลาเหลืออีกไม่มากนัก ความตายกำลังไล่ตามเรามาติด ๆ ให้เราเตรียมพร้อมที่จะรับมือกับมัน เพราะเราตายครั้งเดียว และการล้มเหลวในเรื่องนี้ก็เป็นสิ่งที่ไม่มีทางแก้ไขได้

ผมขอย้ำอีกครั้งว่า ให้เราเจาะลึกเข้าไปในใจของเราเอง เวลาก็เร่งด่วน รอช้าอีกไม่ได้แล้ว ผมเชื่อว่าคุณได้เตรียมตัวพร้อมพอที่จะไม่ต้องตกตะลึง และผมก็ขอชมเชยคุณในสิ่งนี้ เพราะนี่แหละเป็นสิ่งที่จำเป็น ถึงกระนั้น เราก็ควรฝึกตัวอยู่เสมอในสิ่งนี้ เพราะการไม่ก้าวหน้าในชีวิตฝ่ายวิญญาณก็หมายถึงการถอยหลัง แต่คนเหล่านั้นที่มีพายุแห่งพระวิญญาณพัดเข้ามาในใจก็ยังคงก้าวหน้าไปแม้ขณะนอนหลับ ถ้าเรือแห่งจิตใจของเรายังถูกซัดไปซัดมาด้วยลมและพายุต่าง ๆ ให้เราปลุกองค์พระผู้เป็นเจ้าที่หลับอยู่ในเรือ และพระองค์จะรีบมาสั่งให้คลื่นลมสงบลง

ผมถือวิสาสะแบ่งปันความคิดอันดียิ่งนี้กับคุณ เพื่อให้คุณได้เปรียบเทียบกับแนวคิดของคุณเอง ซึ่งจะช่วยเร้าใจและกระตุ้นให้คุณร้อนรนขึ้นอีกครั้งถ้าเผื่อว่า (แต่ขออย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย เพราะจะเป็นเคราะห์ร้ายอันใหญ่หลวง) จิตใจของคุณเยือกเย็นลง แม้จะเพียงแค่เล็กน้อยก็ตาม ดังนั้น ให้เราทั้งสองระลึกถึงความร้อนรนของเราในเบื้องแรก ให้เรารับประโยชน์จากตัวอย่างและความรู้สึกนึกคิดของพี่น้องคนนี้ ซึ่งโลกไม่ค่อยรู้จัก แต่พระเจ้าทรงรู้จักดี และทรงรักทะนุถนอมอย่างยิ่ง ผมจะอธิษฐานเผื่อคุณ ขอให้คุณอธิษฐานเผื่อผมอย่างขะมักเขม้น

ในองค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา...

Nicholas Herman of Lorraine (Brother Lawrence)
จากหนังสือ ต่อพระพักตร์ (The Practice of The Presence of God)
แปลโดย พ.ญ. เออร์ซูลา โลเวนธอล
สำนักพิมพ์ กนกบรรณสาร