ความรักกับชีวิต

"ความรัก" เป็นสิ่งที่มีอานุภาพยิ่งใหญ่ในสากลโลก ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ ชายหรือหญิง ทุกคนก็ต้องการความรักด้วยกันทั้งนั้น เพราะความรักเป็นปัจจัยที่ก่อให้เกิดความสุข ความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ มีพลัง มีความมานะพยายาม ความสำเร็จและอื่น ๆ อีกมากมายหลายอย่างตามมา

ถ้าผู้ใดสูญเสียความรักไป ชีวิตของผู้นั้นก็หมดความหมาย ทั้งความคิด จิตใจ กับร่างกายจะเสื่อมลง หน้าที่การงานก็พลอยได้รับความกระทบกระเทือนไปด้วย อนาคตก็ต้องมืดมน เขาจะเกิดความเบื่อหน่ายต่อชีวิต บางคนถึงกับฆ่าตัวตาย นี่เป็นผลของการสูญเสียความรัก ซึ่งเราพบเห็นบ่อย ๆ ที่เป็นข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ ทางวิทยุ หรือทางโทรทัศน์

เราดีใจที่โลกนี้มีความรักอยู่มาก แต่ถ้าปราศจากความรักเสียแล้ว โลกทั้งโลกก็คงมีแต่ความสับสนวุ่นวาย ไร้ความสุขและความปลอดภัย ซึ่งพระคริสตธรรมคัมภีร์ กล่าวว่า

"แม้ข้าพเจ้าจะสละของสารพัดหรือยอมให้ตัวข้าพเจ้าไปเผาไฟเสีย แต่ไม่มีความรัก จะหาเป็นประโยชน์แก่ข้าพเจ้าไม่"
(1 โครินธ์ 13:3)

ความรัก บางครั้งเราก็ให้ความหมายที่คลุมเคลือ ไม่ชัดเจน เนื่องจากว่าเรานำไปใช้กับใครหรือกับอะไรก็ได้ หรือแม่แต่ทรัพย์สมบัติพัสถาน ดังนั้นเราจึงไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่า "ความรัก"

ในภาษากรีก เป็นภาษาต้นฉบับของพระคัมภีร์ ได้ให้ความหมายที่ชัดเจนไว้หลายประการ ส่วนคำที่ใช้ความหมายที่ชัดเจนและน่าสนใจ คือ ความรักแบบ "อากาเป"

"อากาเป" เป็นความรักที่มีความหมายไปในทางเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เห็นอกเห็นใจผู้อื่น ต้องการที่จะให้ความช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่นอยู่เสมอ เป็นความรักที่ไม่เห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว และไม่ต้องการที่จะได้รับอะไรเป็นการตอบแทน และความรัก "อากาเป" นี้ ยังเป็นความรักที่ยอมเสียสละได้แม้กระทั่งชีวิต ดังที่พระธรรมโรม ได้บันทึกเรื่องความรักที่เสียสละว่า

"ขณะเมื่อเรายังขาดกำลัง พระคริสต์ก็ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อช่วยคนบาปในเวลาที่เหมาะสม ไม่ใคร่จะมีใครตายเพื่อคนตรง แต่บางทีจะมีคนตายเพื่อคนดีก็ได้ แต่พระเจ้าทรงสำแดงความรักของพระองค์แก่เราทั้งหลาย คือขณะที่เรายังเป็นคนบาปอยู่นั้น พระคริสต์ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา" (โรม 5:6-8)

ท่านที่รัก ความรักที่เสียสละตามที่กล่าวมานี้ไม่สามารถที่จะเกิดขึ้นเองได้ หรือสามารถเสาะแสวงหามาจากที่หนึ่งที่ใดได้ แต่เป็นความรักที่พระเยซูคริสต์ได้มอบให้แก่มวลมนุษย์ ทุกชนทุกชาติ ทุกภาษาในโลกนี้ และเป็นความรักที่มวลมนุษย์เองก็ต้องการที่จะมีความรักนี้ตามที่บันทึกไว้ในพระธรรม ดังนี้

"ความรักนั้นก็อดทนนาน และกระทำคุณให้ความรักไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง ไม่หยาบคาย ไม่คิดเห็นแก่ตนเองฝ่ายเดียว ไม่ฉุนเฉียว ไม่ช่างจดจำความผิด ไม่ชื่นชมยินดีเมื่อประพฤติผิด แต่ชื่นชมยินดีเมื่อมีการประพฤติชอบ ความรักทนได้ทุกอย่างแม้ความผิดของคนอื่น และเชื่อในส่วนดีของเขาอยู่เสมอ มีความหวังอยู่เสมอ และทนต่อทุกอย่าง ความรักไม่มีวันสูญสิ้น"
(1 โครินธ์ 13:4-8)

"เราได้รักเจ้าด้วยความรักนิรันดร์ เพราะฉะนั้นเราจึงมีความรักมั่นคงต่อเจ้าสืบไป" (เยเรมีย์ 31:3)

เดอะ ไบเบิล ลีค ไทยแลนด์