ความเชื่อ
และการเห็นกับตา

"เพราะเราดำเนินโดยความเชื่อ
มิใช่ตามที่ตามองเห็น"
(1โครินธ์ 5:7)

คริสเตียนต้องดำเนินชีวิตด้วยความเชื่อ หรือมิฉะนั้นก็ตามสิ่งที่ตามองเห็น เพราะทั้งสองลักษณะนี้จะอยู่ควบคู่กันไม่ได้ อาจารย์เปาโลได้กล่าวถึงการดำเนินชีวิตที่ถูกต้องว่า "เราดำเนินชีวิตโดยความเชื่อ มิใช่ตามที่ตามองเห็น"

คริสเตียนที่ยังไม่เติบโต มักจะแสวงหาหมายสำคัญ และพึ่งพาความรู้สึก แต่พระคัมภีร์สอนเราว่าอับราฮัมไม่ได้เอาใจใส่กับสิ่งที่อยู่บนโลกนี้ แต่พระคัมภีร์บอกว่า

"ท่านได้เฝ้ารอคอยนครที่ตั้งบนรากฐาน ซึ่งพระเจ้าทรงเป็นนายช่างและทรงเป็นผู้สร้าง" (ฮีบรู 11:10)

โมเสสก็หันหลังให้กับอำนาจและความฟุ่มเฟือยในพระราชวัง ท่านเลือกการร่วมทุกข์กับชนชาติของพระเจ้า

"เพราะความเชื่อ ท่านได้ออกจากประเทศอียิปต์ โดยมิได้เกรงกลัวความกริ้วของกษัตริย์ เพราะท่านมั่นใจประหนึ่งได้เห็นพระองค์ผู้ไม่ทรงปรากฏแก่ตา" (ฮีบรู 11:27)

ชีวิตของคนเหล่านี้ พระเจ้าทรงให้เราดูไว้เป็นตัวอย่างของผู้มีความเชื่อที่พระเจ้าพอพระทัย

ชีวิตคริสเตียนจะพบความเดือดร้อนมาก ถ้าเขาไม่ยอมแยกความเชื่อออกจากการมองเห็นด้วยตา

การมองเห็นด้วยตาเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่เราจับต้องได้ มองเห็นได้ ส่วนความเชื่อเป็นสิ่งที่ตามองไม่เห็น และเป็นเรื่องฝ่ายวิญญาณ

การดำเนินชีวิตตามที่ตามองเห็น คือ การหวาดระแวงตามแบบของโลก ส่วนความเชื่อเป็นปัญญาของอีกโลกหนึ่ง

การดำเนินชีวิตตามที่ตามองเห็น ย่อมเชื่อแต่สิ่งที่เขาสามารถพิสูน์และเห็นได้ทันที ถ้าไม่อาจเห็นได้ทันทีก็ไม่ยอมรับว่ามีจริง

"ความเชื่อเป็นพื้นฐานมั่นคงสำหรับสิ่งที่เรารู้ว่ามีจริง แต่เรายังมองไม่เห็น" (ฮีบรู 11:1 ฉบับ Berkeley) คริสเตียนจึงต้องตัดสินใจว่า จะเลือกดำเนินชีวิตตามลักษณะใด หนึ่งในสองอย่างนี้ จะดำเนินตามทั้งสองลักษณะไม่ได้

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิต เป็นไปเพื่อทดสอบเรา แลเป็นการสนับสนุนให้เรามีโอกาสที่จะเลือกปฏิบัติตามกฎใดกฎหนึ่งในการดำเนินชีวิต

ในประวัติชีวิตส่วนใหญ่ของยาโคบ เราจะเห็นว่าเขาดำเนินชีวิตตามสิ่งที่มองเห็นได้มากกว่าโดยความเชื่อ แต่เมื่อมาถึงวิกฤติการณ์ที่แม่น้ำยับบอก เขาได้เปลี่ยนชื่อเป็นอิสราเอล และเริ่มดำเนินชีวิตโดยความเชื่อมากกว่าตามสิ่งที่ตามองเห็น

ซีโมนเปโตรก็เช่นกัน ก่อนถึงวันเพ็นเทคศเต เปโตรตัดสินใจตามอารมณ์และสิ่งที่มองเห็น แต่หลังจากวันเพ็นเทคศเตไป ความเชื่อจึงเข้ามามีบทบาทสำคัญในการดำเนินชีวิตของเขา

เราดำเนินชีวิตโดยการก้าวออกไปข้างหน้าด้วยความเชื่อ อุดมคติในการดำเนินชีวิตของคริสเตียน คือความก้าวหน้า ถ้าความเชื่อไม่เพิ่มขึ้น และไม่พาเราก้าวไปข้างหน้า ก็จะทำให้ความเชื่ออ่อนกำลังและหมดไป พระคัมภีร์จึงว่า

"แต่คนชอบธรรมของเรานั้นจะดำรงชีวิตอยู่ด้วยความเชื่อ และถ้าความเชื่อของเขาเสื่อมถอย เราจะไม่มีความพอใจในคนนั้นเลย" (ฮีบรู 10:38)

J. Oswald Sanders
จากหนังสือ ฤทธิ์เดชแห่งความเชื่อ
สำนักพิมพ์ กนกบรรณสาร