เครื่องวัดความยิ่งใหญ่

คนจำนวนไม่น้อย อยากเป็นใหญ่ หรือเป็นเจ้าคนนายคน แต่มีคนจำนวนไม่มากที่อยากจะเป็นคนรับใช้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน แม้แต่คำชม

ปัญหาในทุกวันนี้ ก็คือ หายคนหมดอาลัยตายอยากเพียงแค่เปรียบเทียบกับคนอื่นแล้ว คิดว่าตัวเองสู้เขาไม่ได้ เช่น

• มีเงินทองมากสู้เขาไม่ได้

• มีความงามความหล่อสู้เขาไม่ได้

• มีความรู้ ปริญญาสู้เขาไม่ได้

• มีบ้านช่องหรือที่ดินสู้เขาไม่ได้

• มีฐานะ ยศศักดิ์สู้เขาไม่ได้

• มีความสำเร็จในอาชีพการงานสู้เขาไม่ได้

• มีความชำนาญสู้เขาไม่ได้

เพียงคิดแค่นี้ก็หมดกำลังใจในชีวิตไปซะแล้ว ช่างน่าสงสาร

คุณผู้อ่านครับ สิ่งเหล่านั้นก็คือ เปลือกของชีวิต แต่ตัวแก่นหรือสาระของสาระของชีวิตก็คือ ชีวิตคุณมีประโยชน์อะไรต่อใครบ้าง ?

ถึงคุณจะมีเงินทองน้อยกว่าคนอื่น หรือมีความรู้น้อยด้อยปริญญากว่า หรือฐานะยศศักดิ์ก็ต่ำต้อยกว่า หรือชีวิตการงานไม่ประสบความสำเร็จเท่าใดนัก (ดีไม่ดีมีหนี้สินต้องชดใช้อีก) แต่สิ่งเหล่านี้ไม่อาจจะทำลายคุณค่าชีวิตของคุณได้ คุณค่าชีวิตของคุณไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าคุณมีอะไรมาก แต่ขึ้นอยู่กับว่า คุณใช้สิ่งที่คุณมี (แม้ไม่มาก) นั้นทำอะไรบ้าง ?

คุณไม่ต้องมีเงินทองมาก เพื่อจะแสดงความรักของคุณต่อคนที่รักคุณ หรือคนที่คุณรัก

คุณไม่ต้องมีฐานะที่สูงศักดิ์มาก เพื่อจะแสดงความเมตตาต่อคนที่ด้อยกว่าคุณ

คุณไม่ต้องมีความสำเร็จมาก เพื่อจะเกื้อกูลช่วยเหลือคนที่กำลังมีความทุกข์ในชีวิต

กิจที่คุณกระทำด้วยความรักนั้น ถือว่าเป็น "การรับใช้" ที่สร้างสรรค์ต่อสังคม ตามที่พระเป็นเจ้าทรงประสงค์ให้เกิดขึ้น ดังที่บัญญัติไว้ในพระคัมภีร์ที่ว่า

"จงรับใช้กันและกันด้วยความรักเถิด" (กาลาเทีย 5:13)

ดังนั้นไม่สำคัญนักหรอกว่าคุณมีคนรับใช้กี่คน แต่ขึ้นอยู่กับว่า คุณได้รับใช้ไปกี่คนแล้วต่างหากที่สำคัญ เพราะบรรดาคนที่คุณรับใช้เหล่านั้น อาจจะกลับกลายมาเป็นรางวัลแห่งชีวิตของคุณในบั้นปลายก็เป็นได้ ใครจะไปรู้

เครื่องวัดความยิ่งใหญ่ของคนเรา มิได้วัดที่จำนวนคนรับใช้ที่เขามี
แต่เป็นจำนวนคนที่เขารับใช้ !