คริสต์มาส...ต้องฉลอง

เมื่อข้าพเจ้าหวนคิดถึงบรรยากาศคริสต์มาสในช่วงอายุ 14-15 ปี เป็นช่วงที่ยังเป็นวัยหนุ่มใสซื่อ ถึงแม้ระยะเวลาจะผ่านมานานพอสมควร แต่เมื่อคิดถึงทีไรก็มีความรู้สึกที่ดีและภูมิใจว่า เราก็เป็นคนหนุ่มมาก่อนนะ

ในเดือนธันวาคมที่อากาศหนาว โดยเฉพาะที่ต่างจังหวัดเมื่อก่อน กลางคืนจะหนาวและมีน้ำค้างลง เมื่อเดินผ่านโบสถ์คริสเตียน ก็จะเห็นแสงไฟที่มีสีสันต่าง ๆ ประดับประดาสวยงาม ใกล้ ๆ โบสถ์มีร้านค้าที่ประดับไฟและมีป้ายข้อความ "Merry Christmas" (สุขสันต์วันคริสต์มาส) ดูน่ารื่นเริงและสนุกดีจัง

หลังจากวันคริสต์มาสก็เป็นเทศกาลปีใหม่ ทำให้ข้าพเจ้าฉลองวันคริสต์มาสและปีใหม่พร้อมกันไปเลย ช่วงนั้นเป็นนักเรียนมัธยมปลาย ไปฉลองคริสต์มาสด้วยการดื่มสุราเหมือนหนุ่ม ๆ ทั่ว ๆ ไป และเตรียมต้อนรับเทศกาลปีใหม่ที่จะมาถึง

วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ข้าพเจ้าไปพบกับญาติคนหนึ่ง เขาเป็นคริสเตียน เขาชวนข้าพเจ้าให้มาฟังเพลง เล่นกีฬาที๋โบสถ์ เพราะมีสนามกว้าง และแล้วเทศกาลคริสต์มาสก็เวียนมาถึงอีกครั้ง ที่โบสถ์เขาจัดงานวันคริสต์มาส เป็นประจำทุกปี แต่สิ่งที่ข้าพเจ้าสังเกตและสงสัย ทำไมที่โบสถ์จัดงานฉลองคริสต์มาสไม่เหมือนกับที่ข้าพเจ้าได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ตามสถานเริงรมย์ต่าง ๆ

ไม่เห็นมีเหล้า ไม่เห็นซานตาครอสถือขวดเหล้า ไม่เห็นมีซานตาลิน่า (ซานต้าผู้หญิง) ที่พยายามเชิญชวนให้เข้าไปนั่งพูดคุยในร้านนั่งดื่มเหล้า ร้องเพลงคาราโอเกะ เหมือนในภาพข่าวที่พบเห็นตามหนังสือพิมพ์

แต่ในโบสถ์กลับสนใจเรื่องราวของชายคนหนึ่ง ที่ลงมาเกิดในโลกนี้ และทำคุณประโยชน์อะไรอีกหลายอย่างกับพวกเรา

ทำให้ข้าพเจ้าเห็นภาพการเฉลิมฉลองเทศกาลคริสต์มาส อีกมุมมองหนึ่งของโบสถ์คริสเตียน และลึก ๆ ภายในบอกกับข้าพเจ้าว่า "ใช่เลย คริสตมาส"