น้ำหอมจากส้นเท้า

เท้าเป็นอวัยวะที่ต่ำในทัศนะของคนไทย

คนไทยไม่ชอบให้คนอื่นใช้เท้ากับอวัยวะส่วนใดของตน !

การใช้เท้าชี้มาที่ตัวของเรา นับเป็นสิ่งที่รับไม่ได้เลย !

แต่เราก็คงปฏิเสธความจริงไม่ได้ว่า "เท้า" เป็นอวัยวะที่มีประโยชน์ต่อเราอย่างมหาศาล ! เพราะถ้าไม่มีเท้า เราก็ยืนไม่ได้ ! หรือถ้าไม่มีเท้า เราก็เดินไปไหนมาไหนไม่ได้ !

ยิ่งกว่านั้น เกษตรกรจำนวนมากใช้เท้าในการสร้างผลผลิต ! อย่างเช่น ในธุรกิจการทำเหล่าองุ่น

นับแต่โบราณกาลมาแล้ว เกษตรกรจะใช้เท้า ย่ำองุ่น ในบ่อย่ำองุ่น จนได้น้ำองุ่นเข้มข้นออกมา ก่อนจะนำไปบรรจุหรือแปรสภาพเป็นผลิตภัณฑ์สารพัดนาม !

"พระเจ้าตรัสว่า ดูเถิด วันเวลาก็มาถึง เมื่อคนที่ไถจะทันคนที่เกี่ยว และคนที่ย่ำผลองุ่นจะทันคนที่หว่านเมล็ดองุ่น จะมีน้ำองุ่นหยดจากภูเขา เนินเขาทั้งสิ้นจะละลายไป" (อาโมส 9:13)

พูดง่าย ๆ คือ ในอดีต ถ้าไม่มีเท้า ก็ไม่มีน้ำองุ่นมาให้ดื่ม !

ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า ในกระบวนการผลิต น้ำหอม ในสมัยโบราณนั้น เขาใช้เท้าเหยียบย่ำดอก ใบ หรือผลของพืชพรรณนานาชนิด เพื่อจะได้หัวเชื้อของน้ำหอมออกมาเช่นเดียวกันหรือไม่ ?

ถ้าเป็นจริงตามนั้น น้ำหอมที่กลั่นออกมาได้ ก็คือ พร ที่กลับไปสู่เท้าที่เหยียบย่ำเหล่าดอกไม้นั่นเอง !

หากชีวิตของเราในวันนี้เป็นเหมือนดอกไม้ที่ถูกเหยียบย่ำ ถูกกระทำร้าย ไม่ว่าจะทางกายหรือทางจิตใจ แต่ในเหตุการณ์เหล่านั้น กลับทำให้เราเติบโตขึ้นในฝ่ายจิตวิญญาณ คือ ทำให้เราถ่อมตัวถ่อมใจมากขึ้น หรือ ทำให้เราเข้าใจและเห็นใจผู้อื่นมากขึ้น หรือ ทำให้เรารู้จักคุณค่าชีวิตของเรามากขึ้น ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ก็ถือได้ว่าเป็น พร ต่อชีวิตของเรา

อาการหนึ่งที่พอจะบ่งบอกได้ว่า เรากำลับเติบโต หรือมีวุฒิภาวะทางจิตวิญญาณแล้ว ก็คือ การที่เรารู้จักให้อภัย แก่ผู้ที่กำลังทำสิ่งเลวร้ายต่อเรา !

ดังนั้น การยกโทษให้แก่ผู้ที่กระทำผิดต่อเรา และแถมด้วยการอวยพรให้เขา จึงเป็นเสมือน น้ำหอม ที่กลั่นออกมาจากดอกไม้ เพื่อจะเป็นพรแก่เท้าที่เหยียบย่ำมัน !

ใช้ครับ ! ในเมื่อเราได้รับพรเพราะเท้าของผู้อื่น การยกโทษให้แก่เขานี้ยังถือว่าน้อยเกินไป !

อันที่จริงแล้ว เราควรจะขอบคุณเขาซะด้วยซ้ำไป จริงไหมครับ ?

การยกโทษ คือ น้ำหอมที่กลั่นมาจากดอกไม้
และถูกใช้เป็นพรแก่เท้าที่เหยียบย่ำมัน