บทเรียนที่ล้ำค่า

ในหัวใจของฉัน มีอยู่ห้องหนึ่งที่ปิดไว้

สำหรับตัวฉันเอง มันว่างเปล่า ดังอุโมค์ใหม่ มีแต่ฝุ่นธุลี บนหิ้งต่าง ๆ

ฉันลงกลอนมันไว้ และดูแลอย่างดี

ความนิ่งเงียบภายใน กลายเป็นศาลร้าง แต่ในขณะที่มันเป็นดังเปลือกหอยที่กลวงภายใน ฉันก็ดูแลมันอย่างสุดใจ ซึ่งเป็นห้องภายในดวงใจฉัน

เพราะทุกครั้งที่ฉันอยากเปิดใจ เชื่อใครสักคน ในห้องลับห้องนี้ ความฝันทั้งหลาย ต้องกลายเป็นฝุ่นธุลี

ดังนั้นมันจึงเต็มไปด้วยฝุ่นละออง ภายในอุโมงค์แห่งความเงียบเหงา

มันยากสำหรับการเป็นคนอ่อนไหว

เราทุกคนเคยถูกทำให้เจ็บปวดมาแล้ว

ยิ่งเปิดใจกว้างเท่าใด ความเจ็บปวดนั้นก็ยิ่งฝังลึกเท่านั้น

หลังจากที่เราถูกทำให้ฟกช้ำ หรืออับอายขายหน้า หรือผิดหวัง

ไม่นานนัก เราก็ได้รับบทเรียนที่จะเก็บมันไว้สำหรับตัวเอง

ความรักไม่คุ้มค่ากับความเจ็บปวด

ท่านสามารถบอกกับตัวเองแบบนี้ และอาจจะเชื่อจริง ๆ ก็ได้

แต่ความจริง คือ ท่านต้องการความรัก

แต่เป็นความรักที่จะไม่ทำให้หน้าของท่านชอกช้ำ ที่จะไม่ทำให้ท่านขายหน้า ที่จะไม่จึดจางหรือเย็นชา

ท่านต้องการความรักยิ่งใหญ่พอที่จะยอมรับทุกสิ่งเกี่ยวกับท่าน แข็งแกร่งพอที่จะทนทานตลอดไป โชติช่วงพอที่จะเผาผลาญความกลัวที่มืดสนิทของท่านให้หมดไป

ท่านต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบ

ท่านต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบ