อาณาจักรแตกแยก
บทเรียนที่ 13

ประชากรแห่งพระสัญญา: อาณาจักรแตกแยก: บทเรียนที่ 13
“อาโมส ผู้ยกชูความยุติธรรมของพระเจ้า”
(อาโมส)

โครงร่าง

1. คำพิพากษาของพระเจ้า (อาโมส 1:1–4:13)
   หลักการที่ 1: พระเจ้าทรงพิพากษาบาปทุกอย่างด้วยความยุติธรรม

2. การคร่ำครวญของพระเจ้า (อาโมส 5:1–9:10)
   หลักการที่ 2: พระเจ้าประทานชีวิตแก่ผู้ที่ต้อนรับพระองค์ด้วยความถ่อมใจ

3. พระสัญญาของพระเจ้า (อาโมส 9:11-15)
   หลักการที่ 3: พระเจ้าทรงฟื้นฟูสภาพสิ่งที่บาปพยายามทำลาย

อาโมสเผยพระวจนะเรื่องการพิพากษาบาป
และการฟื้นฟูสภาพครั้งสุดท้ายของพระเจ้า

ข้อความสำคัญ:
“พระเจ้าทรงพิพากษาผู้ที่ดื้อรั้นทำบาปอย่างยุติธรรม แต่ประทานชีวิตแก่ผู้ที่ถ่อมใจแสวงหาพระองค์”

สวัสดีครับ พี่น้องในพระคริสต์ทุกท่าน

ผมหวังว่า พี่น้องจะสบายดีนะครับ เมื่อกล่าวถึงพระธรรมอาโมสแล้ว พี่น้องนึกถึงเรื่องอะไรครับ? วันนี้เราจะมาศึกษาพระธรรมเล่มนี้ด้วยกันครับ โดยมีหัวข้อว่า “อาโมส ผู้ยกชูความยุติธรรมของพระเจ้า” 

พี่น้องคงเคยได้ยินคำถามคลาสสิกที่คนทั่วไปมักถามกันว่า ถ้าพระเจ้าทรงมีอยู่จริง ทำไมพระองค์จึงทรงปล่อยให้สิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น ตัวอย่างเช่น ความทุจริต ความอยุติธรรม หรือความยากจนข้นแค้น? ทำไมพระองค์จึงทรงเพิกเฉยต่อคนชั่วและบาปล่ะ?

บทเรียนวันนี้จะพาเราไปพบคำตอบในพระธรรมอาโมสว่า พระเจ้าทอดพระเนตรเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้น และพระองค์ผู้ทรงบริสุทธิ์ไม่ได้ทรงเพิกเฉยต่อคนชั่วและบาปอย่างที่บางคนคิด เพราะเมื่อถึงกำหนดเวลา พระองค์จะทรงพิพากษามนุษยชาติด้วยความยุติธรรมอย่างแน่นอนครับ 

เนื้อหาในพระธรรมอาโมสอาจแบ่งออกเป็นสามส่วน ได้แก่

1. คำพิพากษาของพระเจ้า (อาโมส 1:1–4:13)

2. การคร่ำครวญของพระเจ้า (อาโมส 5:1–9:10)

3. พระสัญญาของพระเจ้า (อาโมส 9:11-15)

ข้อความสำคัญ คือ “พระเจ้าทรงพิพากษาผู้ที่ดื้อรั้นทำบาปอย่างยุติธรรม แต่ประทานชีวิตแก่ผู้ที่ถ่อมใจแสวงหาพระองค์”

1. คำพิพากษาของพระเจ้า (อาโมส 1:1–4:13)

1.1 สำหรับความชั่วร้าย (อาโมส 1:1–2:16)

เราจะเริ่มต้นที่คำพิพากษาสำหรับความชั่วร้ายของชนชาติที่จำเพาะแปดชนชาติ ซึ่งรวมถึงอิสราเอลและยูดาห์ด้วย เพราะความชั่วร้ายของพวกเขา 

อาโมสเริ่มต้นด้วยการเกริ่นนำว่า

“ถ้อยคำของอาโมส คนเลี้ยงแกะคนหนึ่งในเทโคอา สิ่งที่อาโมสได้เห็นเกี่ยวกับอิสราเอลสองปีก่อนที่จะเกิดแผ่นดินไหว เมื่อครั้งอุสซียาห์เป็นกษัตริย์ยูดาห์ และเยโรโบอัมบุตรเยโฮอาชเป็นกษัตริย์อิสราเอล” (อาโมส 1:1)

ในยุคสมัยนั้น อิสราเอลและยูดาห์เจริญรุ่งเรืองทั้งทางด้านเศรษฐกิจและด้านการทหาร แต่ก็มาพร้อมกับการนับถือรูปเคารพและการเสื่อมถอยทางศีลธรรม เรื่องนี้สะท้อนให้เห็นว่า ความเจริญรุ่งเรืองฝ่ายโลก ไม่ได้หมายถึง พระพรจากพระเจ้า ถ้าความเจริญรุ่งเรืองนั้นเป็นผลมาจากการต่อต้านพระองค์

อาโมสกล่าวต่อไปว่า

“... องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเปล่งพระสุรเสียงกึกก้องจากศิโยน ทรงเปล่งพระสุรเสียงจากเยรูซาเล็ม แล้วทุ่งหญ้าของคนเลี้ยงแกะก็เหี่ยวเฉา และยอดเขาคารเมลก็เหี่ยวแห้งไป” (อาโมส 1:2)

พระเจ้าทรงเปล่งพระสุรเสียงด้วยสิทธิอำนาจและฤทธิ์อำนาจสูงสุดในฐานะกษัตริย์ของสรรพสิ่ง พระองค์ทรงกำลังเรียกให้ประชาชาติทั้งหลายรับผิดชอบบาปที่ทำต่อพระองค์และต่อผู้อื่น

อาโมสเริ่มต้นข้อกล่าวหาทุกครั้งว่า

“องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ...” (อาโมส 1:3, 6, 9, 11, 13; 2:1, 4, 6)

เพื่อเป็นการยืนยันถึงข้อกล่าวหาทั้งหมดนั้นมาจากพระเจ้า ดังนั้น ในแต่ละข้อกล่าวหา อาโมสจึงเริ่มต้นด้วยข้อความซ้ำ ๆ ว่า

“เนื่องจาก ... [แต่ละชนชาติ] ... ทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่าสามสี่ครั้ง เราจึงไม่หายโกรธ ...” (อาโมส 1:3, 6, 9, 11, 13; 2:1, 4, 6)

ข้อความนี้ได้รับการตีความแตกต่างกันออกไป เช่น การตีความแบบหนึ่งกล่าวว่า พวกเขาทำบาปซ้ำแล้วซ้ำเล่า 3-4 ครั้ง นั่นคือ 7 ครั้ง ซึ่งหมายความว่า พวกเขาทำบาปครบถ้วนแล้ว บาปของพวกเขาจึงสุกงอมและสมควรถูกพระเจ้าทรงพิพากษา

อาโมสเริ่มประกาศข้อกล่าวหาสำหรับบรรดาเพื่อนบ้านของอิสราเอลทุกชนชาติ ได้แก่ ดามัสกัส กาซา ไทระ เอโดม อัมโมน และโมอับ ซึ่งถ้อยคำเหล่านี้คงไม่ใช่ถ้อยคำที่ผู้คนต้องการได้ยินเท่าไรนัก บาปที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขา คือ การกระทำต่อผู้คนอย่างโหดเหี้ยม เช่น การทำลายชนชาติอื่น การกวาดต้อนผู้คนไปเป็นเชลย การขายเชลย การผ่าท้องหญิงมีครรภ์ เป็นต้น 

จากนั้น ข้อกล่าวหาก็กลับมาที่ยูดาห์และอิสราเอล กล่าวโดยสรุป คือ ยูดาห์ละทิ้งพระเจ้า พระมรรคาของพระองค์ และบทบัญญัติของพระองค์ ด้วยการติดตามพระเท็จเทียมทั้งหลายตามอย่างบรรพบุรุษของพวกเขา ส่วนอิสราเอลขายคนชอบธรรมและคนจนเพื่อหากำไร ข่มเหงคนยากจน ทำบาปทางเพศที่น่าขยะแขยง และใช้พระวิหารของพระเจ้าเพื่อหาผลประโยชน์ที่เลวร้าย 

ข้อกล่าวหาสำหรับยูดาห์และอิสราเอลยืนยันกับเราว่า พระเจ้าไม่ทรงลำเอียง และไม่มีใครที่จะรอดพ้นจากการพิพากษาของพระองค์ไปได้ โดยไม่ต้องรับผิดชอบการกระทำของตนเอง 

ผมขออธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับ “การพิพากษาอย่างยุติธรรมของพระเจ้า” นะครับ

• โทษของบาปทุกอย่าง คือ ความตาย เพราะบาปเป็นการฝ่าฝืนพระบัญญัติที่ชอบธรรมของพระเจ้า และบาปเป็นสิ่งที่พระเจ้าไม่ทรงพอพระทัย

• พระเจ้าจะทรงพิพากษามนุษย์ทุกคนตามมาตรฐานความบริสุทธิ์และความยุติธรรมของพระองค์ ไม่มีใครสามารถหลบหนีจากการพิพากษาของพระองค์ไปได้ 

• พระเยซูทรงรับการพิพากษาบาปแทนเรา เพื่อเราจะได้รับความชอบธรรมของพระองค์ 

• สิ่งที่เราจำเป็นต้องทำ เพื่อรอดพ้นจากการพิพากษาที่ยุติธรรมของพระเจ้า คือ การถ่อมใจยอมรับข้อเสนอที่พระเจ้าทรงยื่นให้ในเรื่องการรับการพิพากษาบาปแทนเรา 

• วิถีชีวิตของเรายังสำคัญต่อพระเจ้า ขอให้เราตระหนักอยู่เสมอว่า พระเจ้าผู้ทรงบริสุทธิ์จะไม่ทรงเพิกเฉยต่อบาปเสมอไป แต่จะทรงพิพากษาอย่างยุติธรรมในเวลาของพระองค์

1.2 สำหรับการต่อต้าน (อาโมส 3:1–4:13)

หลังจากประกาศคำพิพากษาสำหรับความชั่วร้ายเสร็จสิ้นแล้ว อาโมสก็ประกาศคำพิพากษาสำหรับการต่อต้าน ซึ่งเปรียบเสมือนภาพของพ่อแม่ที่จำเป็นต้องตีสอนลูก ๆ ที่ดื้อรั้น เพราะความรักที่มีต่อลูก ๆ

“ประชากรอิสราเอลเอ๋ย จงฟังพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าที่ต่อว่าพวกเจ้า ต่อว่าครอบครัวทั้งหมดที่เรานำออกมาจากอียิปต์ ความว่า ‘เจ้าเท่านั้นที่เราได้เลือกสรรไว้จากเผ่าพันธุ์ทั้งปวงในโลก ฉะนั้นเราจะลงโทษเจ้าเนื่องด้วยบาปทั้งสิ้นของเจ้า’ ” (อาโมส 3:1-2)

ข้อกล่าวหายังดำเนินต่อไปด้วยชุดคำถามที่กระตุ้นให้อิสราเอลฉุกคิด ซึ่งการตอบสนองที่เหมาะสมเพียงอย่างเดียวสำหรับข้อกล่าวหานี้ คือ การยำเกรงพระเจ้าและการกลับใจ

จากนั้น พระเจ้าก็ทรงสำแดงว่า พระองค์ทรงอดกลั้นพระทัยมากเพียงไร เพราะพระองค์ทรงพยายามที่จะตีสอนครั้งแล้วครั้งเล่า โดยทรงหวังให้พวกเขากลับใจและกลับมาหาพระองค์ แล้วพระองค์ก็ทรงประกาศซ้ำ ๆ ว่า

“... ถึงกระนั้นเจ้าก็ไม่ยอมกลับมาหาเรา ...” (อาโมส 4:6, 8, 9, 10, 11)

พวกเขายังคงไม่เชื่อฟัง และพระเจ้าก็ทรงสัญญาว่า พระองค์จะทรงพิพากษาพวกเขาอย่างแน่นอน

หลักการที่ 1 พระเจ้าทรงพิพากษาบาปทุกอย่างด้วยความยุติธรรม

เวลานี้ พระเจ้าทรงกำลังเตือนเราในเรื่องใดอยู่หรือไม่? ถ้าเราเชื่อมั่นว่า พระเจ้าทรงพิพากษาบาปทุกอย่างด้วยความยุติธรรมแล้ว เราจะเตรียมพร้อมเพื่อยืนอยู่เฉพาะพระพักตร์พระองค์อย่างไร? เนื่องจากพระเจ้าทรงสนพระทัยในเรื่องการปฏิบัติต่อผู้อื่นและการดำเนินชีวิตของเรา และพระองค์ก็จะทรงพิพากษาตามการกระทำทุกอย่างของเรา ดังนั้น ผมจึงขอให้เรายึดพระคัมภีร์เป็นหลักในการดำเนินชีวิตประจำวันเสมอนะครับ

2. การคร่ำครวญของพระเจ้า (อาโมส 5:1–9:10)

2.1 การเรียกร้องให้กลับใจ (อาโมส 5:1-17)

“พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังเถิด เราคร่ำครวญถึงเจ้าดังนี้ … จงแสวงหาเรา และเจ้าจะมีชีวิตอยู่ … จงแสวงหาองค์พระผู้เป็นเจ้าและเจ้าจะมีชีวิตอยู่ …” (อาโมส 5:1, 4, 6)

อิสราเอลได้ต่อต้านพระเจ้าองค์เที่ยงแท้ และหันไปนับถือรูปเคารพ พระองค์ทรงปรารถนาให้พวกเขาถ่อมใจและกลับใจ พระองค์จึงทรงร้องบทเพลงคร่ำครวญเพราะบาปของพวกเขาว่า

“จงแสวงหาความดี ไม่ใช่ความชั่ว แล้วเจ้าจะมีชีวิตอยู่ แล้วพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์จะอยู่กับเจ้า เหมือนที่เจ้าพูดว่าพระองค์ทรงอยู่กับเจ้า จงเกลียดความชั่ว รักความดี จงผดุงความยุติธรรมในศาล บางทีพระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์จะทรงเมตตาคนที่เหลืออยู่ของโยเซฟ” (อาโมส 5:14-15)

อิสราเอลได้ปฏิเสธพระองค์ ซึ่งหมายความว่า พวกเขาเลือกการพิพากษา แทนที่จะเลือกพระเมตตา

2.2 ผลของการต่อต้านพระเจ้า (อาโมส 5:18–9:10)

อิสราเอลเลือกที่จะปฏิเสธหรือต่อต้านพระเจ้า และผลของการเลือกแบบนั้น คือ วิบัติ ซึ่งเป็นการประกาศความโศกเศร้าและความสิ้นหวัง ในพระธรรมตอนนี้ พระเจ้าทรงประกาศวิบัติสองประการ 

วิบัติประการแรก คือ วิบัติเกี่ยวกับวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า 

“วิบัติแก่เจ้า ผู้ปรารถนาวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า! เหตุใดเจ้าจึงปรารถนาวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า? วันนั้นเป็นวันแห่งความมืด ไม่ใช่ความสว่าง” (อาโมส 5:18)

ช่างน่าประหลาดใจที่อิสราเอลปรารถนาวันแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า พวกเขาคงคิดว่า พระเจ้าจะทรงแก้แค้นชนชาติอื่น ๆ ให้กับพวกเขา อย่างไรก็ตาม พระเจ้าทรงประกาศว่า อิสราเอลก็ประพฤติตนไม่แตกต่างจากชนชาติอื่น ๆ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงต้องถูกพิพากษาเช่นเดียวกัน  

พระเจ้าทรงปฏิเสธการปฏิบัติศาสนกิจของพวกเขา เพราะพวกเขาขาดความเมตตาและความยุติธรรม พระองค์ทรงประกาศว่า

“เราเกลียด เราชิงชังเทศกาลทางศาสนาของเจ้า เราเอือมการประชุมของพวกเจ้า แม้เจ้าจะนำเครื่องเผาบูชาและเครื่องธัญบูชามาให้ เราก็จะไม่รับ แม้เจ้านำเครื่องสันติบูชาอย่างดีมาให้ เราก็จะไม่แยแส ... แต่จงให้ความยุติธรรมหลั่งไหลมาเหมือนแม่น้ำ ให้ความชอบธรรมเหมือนธารน้ำไหลไม่ขาดสาย” (อาโมส 5:21-22, 24)

พระเจ้าทรงทราบทุกสิ่ง พระองค์ทรงทราบว่า หัวใจของเราจดจ่ออยู่กับการนมัสการหรือไม่ นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงยุติธรรมและชอบธรรม และพระองค์ก็ทรงปรารถนาให้ประชากรของพระองค์ยุติธรรมและชอบธรรมเช่นเดียวกัน

วิบัติประการที่สอง คือ วิบัติแก่ผู้ที่ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อน คือ ผู้ที่รู้สึกปลอดภัย แม้พวกเขาจะไม่มีพระเจ้า

“พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตทรงปฏิญาณโดยอ้างพระองค์เอง พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์ประกาศว่า ‘เราชิงชังความหยิ่งผยองของยาโคบ และเกลียดป้อมต่าง ๆ ของเขา เราจะปล่อยเมืองนี้ และปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในนั้น’ ” (อาโมส 6:8)

พระเจ้าจะทรงพิพากษาบาปทุกอย่าง โดยทรงเน้นย้ำถึงบาปแห่งความหยิ่งผยอง เพราะความหยิ่งผยองเป็นลักษณะตรงข้ามกับความถ่อมใจที่พระองค์ทรงปรารถนา

จากนั้น พระเจ้าก็ทรงสำแดงนิมิตแก่อาโมส ดังต่อไปนี้ 

นิมิตสองอย่างแรก คือ ตั๊กแตนและไฟ ซึ่งน่าหวาดกลัวมากจนอาโมสกลัวว่า พวกเขาจะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้ อาโมสจึงทูลอ้อนวอนพระเจ้า พระองค์จึงทรงอดพระทัยไว้ และตรัสว่า เหตุการณ์เหล่านั้นจะไม่เกิดขึ้น

นิมิตอย่างที่สาม คือ สายดิ่ง พระเจ้าประทับยืนอยู่ข้างกำแพงที่สร้างขึ้นโดยใช้สายดิ่งวัด และมีสายดิ่งอยู่ในพระหัตถ์ พระองค์ตรัสว่า พระองค์ทรงกำลังจะวางสายดิ่งในหมู่ประชากรอิสราเอลของพระองค์ และจะไม่ทรงละเว้นพวกเขาอีกต่อไป พระเจ้าทรงเป็นผู้พิพากษาที่ยุติธรรมอย่างสมบูรณ์แบบ 

หลังจากนิมิตเรื่องสายดิ่ง อาโมสก็แทรกเรื่องราวการเผชิญหน้ากับอามาซิยาห์ปุโรหิตแห่งเบธเอล อามาซิยาห์ทูลเยโรโบอัมว่า

“... อาโมสกำลังคบคิดวางแผนร้ายต่อพระองค์ ... ถ้อยคำของเขาบ่อนทำลายชาติ” (อาโมส 7:10)

นอกจากนี้ อามาซิยาห์ยังขับไล่อาโมส และห้ามไม่ให้อาโมสเผยพระวจนะอีก ทั้ง ๆ ที่อามาซิยาห์เองก็ควรตั้งใจฟังคำเผยพระวจนะของอาโมส ด้วยเหตุนี้ พระเจ้าจึงทรงประกาศคำพิพากษาสำหรับอามาซิยาห์ว่า

“... ภรรยาของเจ้าจะกลายเป็นโสเภณีกลางเมือง และบุตรชายบุตรสาวของเจ้าจะตายด้วยคมดาบ ที่ดินของเจ้าจะถูกวัดและถูกแบ่งแยก ตัวเจ้าเองจะตายในดินแดนต่างศาสนา และอิสราเอลจะตกเป็นเชลยอย่างแน่นอน ...” (อาโมส 7:17)

ต่อมา พระเจ้าทรงสำแดงนิมิตอย่างที่สี่และห้าแก่อาโมส ดังต่อไปนี้

นิมิตอย่างที่สี่ คือ กระจาดผลไม้สุก พระองค์ตรัสแก่อาโมสว่า “วันเวลาสุกงอมแล้วสำหรับอิสราเอลประชากรของเรา เราจะไม่ละเว้นพวกเขาอีกต่อไป”

นิมิตอย่างที่ห้า คือ องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับยืนอยู่ข้างแท่นบูชา พระองค์ทรงประกาศว่า จะไม่มีใครหนีรอดจากการพิพากษาของพระองค์ได้เลย

หลักการที่ 2 พระเจ้าประทานชีวิตแก่ผู้ที่ต้อนรับพระองค์ด้วยความถ่อมใจ

วันนี้ สิ่งใดที่กำลังขัดขวางคุณไม่ให้ต้อนรับพระเจ้าด้วยความถ่อมใจ? พระองค์ทรงร้องบทเพลงคร่ำครวญให้คนบาปฟัง และบทเพลงนี้ก็ควรทำให้เราถ่อมใจ ขอให้เราเอาใจใส่ในบทเพลงคร่ำครวญนี้ เพราะพระองค์ทรงกำลังเรียกร้องให้เราทุกคนรับฟังพระองค์ แสวงหาพระองค์ และมีชีวิตอยู่เพื่อพระองค์ ผมขอเชิญชวนให้พี่น้องเปิดใจพร้อมกับถ่อมใจนะครับ เพราะพระองค์ทรงสัญญาว่า พระองค์จะประทานชีวิตแก่ผู้ที่ต้อนรับพระองค์ด้วยความถ่อมใจ

3. พระสัญญาของพระเจ้า (อาโมส 9:11-15)

3.1 เกี่ยวกับวันที่กำลังจะมาถึง (อาโมส 9:11-14)

“ในวันนั้นเราจะตั้งเต็นท์ของดาวิดที่ล้มลงแล้วขึ้นมาใหม่ เราจะซ่อมแซมสถานที่ที่พังทลายลง และปฏิสังขรณ์ซากปรักหักพัง และสร้างมันขึ้นเหมือนอย่างแต่ก่อน เพื่อพวกเขาจะครอบครองชนหยิบมือที่เหลืออยู่ของเอโดม และครอบครองประชาชาติทั้งปวงที่ได้ชื่อตามนามของเรา ...” (อาโมส 9:11-12)

พระเจ้าจะไม่มีวันทรงลืมพระวจนะของพระองค์ และจะไม่มีวันทรงละทิ้งประชากรของพระองค์ ถึงแม้อิสราเอลจะต้องถูกพิพากษาตามที่พระองค์ทรงประกาศไว้ แต่ในที่สุด พระเจ้าผู้ทรงสัตย์ซื่อก็จะทรงฟื้นฟูสภาพของพวกเขาตามพระสัญญา ดังที่เราจะได้เห็นในบทเรียนต่อ ๆ ไปครับ

3.2 เกี่ยวกับความหวังนิรันดร์ (อาโมส 9:15)

พระธรรมอาโมสข้อสุดท้ายได้กล่าวถึงพระสัญญาของพระเจ้าเกี่ยวกับความหวังนิรันดร์ว่า

“เราจะปลูกอิสราเอลไว้ในดินแดนของพวกเขาเอง พวกเขาจะไม่ถูกถอนรากถอนโคนออกจากดินแดนที่เรามอบให้พวกเขาอีกเลย ...” (อาโมส 9:15)

แผนการสุดท้ายของพระเจ้าสำหรับประชากรของพระองค์ คือ การฟื้นฟูสภาพให้พวกเขากลับมาสง่างามอีกครั้ง นี่คือ ความหวังนิรันดร์สำหรับการฟื้นฟูสภาพครั้งสุดท้าย ซึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อพระเยซูเสด็จกลับมาครั้งที่สอง

หลักการที่ 3 พระเจ้าทรงฟื้นฟูสภาพสิ่งที่บาปพยายามทำลาย

บาปเป็นเหมือนเชื้อโรค ถ้าเราไม่ควบคุมให้ดี เชื้อโรคก็อาจลุกลามไปทั่ว จนร่างกายติดเชื้อร้ายแรงอันตรายถึงชีวิตได้ 

พระเจ้าทรงกล่าวโทษสิ่งชั่วร้ายทั้งปวง และจะทรงพิพากษาบาปทั้งสิ้นด้วยความยุติธรรม อย่างไรก็ตาม โดยพระคุณ พระองค์ได้ประทานหนทางแห่งความรอด และจะทรงฟื้นฟูสภาพสิ่งที่บาปได้พยายามทำลาย

อาโมสเผยพระวจนะเรื่องการพิพากษาบาป
และการฟื้นฟูสภาพครั้งสุดท้ายของพระเจ้า

ผมขอกล่าวข้อความสำคัญอีกครั้งว่า 

“พระเจ้าทรงพิพากษาผู้ที่ดื้อรั้นทำบาปอย่างยุติธรรม แต่ประทานชีวิตแก่ผู้ที่ถ่อมใจแสวงหาพระองค์”

ขอสันติสุขของพระเจ้าดำรงอยู่กับพี่น้องทุกท่านครับ สวัสดีครับ

ธีรยสถ์ นิมมานนท์
เติมเต็มชีวิตด้วยข้อคิดหนุนใจ
ประชากรแห่งพระสัญญา: อาณาจักรแตกแยก
บทเรียนที่ 13: อาโมส ผู้ยกชูความยุติธรรมของพระเจ้า
(อาโมส)

หมายเหตุ: ข้อพระคัมภีร์ที่อ้างอิง มาจากฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (Thai New Contemporary Version) โดยองค์การอมตธรรม หากไม่ได้ระบุว่ามาจากฉบับอื่น