ทำไมโลกจึงโสมมอย่างนั้น?

สิ่งที่เราทำจะส่งผลกระทบไปถึงผู้อื่น

ความเมตตาปรานี นำสันติสุขไปสู่คนทั้งหลาย ขณะที่ความเห็นแก่ตัว ก่อให้เกิดความทุกข์ยากและความปวดร้าว

บาปทำให้เสียคน

ความบาปเป็นเหมือนกับรอยเปื้อนไม่น่าดูบนกระดาษที่สะอาด

ทั้งความเห็นแก่ตัว ความเกียจคร้าน ความสะเพร่า การพุดมุสา และลามก มิใช่จะค่อย ๆ ทำลายอุปนิสัยของเราเท่านั้น แต่จะส่งพิษร้ายไปถึงบุคคลอื่นด้วย

หลายครั้งเราไม่สำนึกจริง ๆ ว่าสิ่งที่เราพูดมีผลต่อคนอื่นมากแค่ไหน

บาปลุกลามไป

ความบาปคล้ายกับวัชพืชในเรือกสวน ถ้าหากไม่ถอนรากถอนโคนออก มันก็จะลุกลามไปทั่วทั้งสวน

การประพฤติไม่ซื่อสัตย์เล็ก ๆ น้อย ๆ สามารถลุกลามไปถึงท่าทีและอุปนิสัยต่าง ๆ จนไม่สามารถแก้ไขได้

เราเกือบนึกไม่ถึงว่าการติดยาเสพติดครั้งแรกจะนำไปสู่การจองจำที่ดิ้นไม่หลุด

ถ้อยคำหยาบคายที่ไม่มีการขอโทษและการให้อภัยตามมา สามารถทำให้ความสัมพันธ์ร้าวฉานและตึงเครียด

บาปก่อให้เกิดความแตกแยก

ผลร้ายที่สุดคือบาปแยกเราขาดจากพระเจ้า

บาปคล้ายก้อนเมฆหนาทึบบดบังเราไว้จากดวงอาทิตย์ นี่คือสาเหตุที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าพระเจ้าอยู่ห่างจากเราออกไปหลายพันไมล์

แท้จริงพระองคืทรงอยู่ใกล้ ล้อมรอบตัวเรา แต่บาปเป็นเหมือนกำแพงมหึมาที่กั้นเราไว้จากพระเจ้า

ดูรถยนต์คันนั้นซิ เครื่องดีพร้อม น้ำมันเต็มเพียบ แต่สตาร์ทไม่ติด ทำไมเล่า ? ... ก็หัวเทียนมันสกปรกน่ะซิ

ความบาปคล้ายกับรอยเปื้อนนี้ที่แยกเรากับพระเจ้า

พระองค์ทรงกอปรด้วยความบริสุทธิ์หมดจด ทรงเกลียดชังความผิดบาป แต่ทรงรักเรา

บาปของเรา กันเราไม่ให้ไปถึงพระองค์

พระเจ้าปรารถนาจะเปิดเผยพระองค์เองให้เรารู้จัก แต่บาปขวางทางอยู่