ห้องเก็บของ

มีอีกอย่างที่ข้าพเจ้าอยากเล่าให้ท่านฟัง

วันหนึ่ง ข้าพเจ้าพบพระองค์กำลังรออยู่ที่ประตู สายพระเนตรคาดคั้นตรัสถามข้าพเจ้าว่า

"มีกลิ่นพิกลอยู่ในบ้านนี้ มีอะไรเน่าตายอยู่ที่นี่ อยู่ชั้นบนน่ะ เราคิดว่าอยู่ในห้องเก็บของ"

ขณะที่พระองค์ตรัส ข้าพเจ้าทราบว่าทรงกล่าวถึงอะไร ถูกแล้ว มีห้องเก็บของเล็ก ๆ อยู่ชั้นบน ห้องนั้นไม่กว้างใหญ่เท่าไรนัก และภายในห้องซึ่งล็อกกุญแจไว้ มีของส่วนตัวอยู่สองสามชิ้น ซึ่งข้าพเจ้าไม่อยากให้พระองค์ทอดพระเนตร ข้าพเจ้ารู้ว่าของพวกนั้นเน่าเหม้นแล้ว แต่ข้าพเจ้าก็ชอบมัน และอยากเก็บมันไว้เป็นของข้าพเจ้า จนถึงขนาดไม่กล้ายอมรับว่ามันอยู่ที่นั่น

ข้าพเจ้าขึ้นไปข้างบนกับพระองค์ และขณะที่ก้าวขึ้นไป กลิ่นก็โชยเหม็นขึ้นทุกที พระองค์ทรงชี้ไปที่ประตู ตรัสว่า

"อยู่ในนั้นแน่ะ ของเน่าเหม็นนั่น"

ข้าพเจ้าโกรธ เพราะนั่นเป็นทางออกเดียวของข้าพเจ้าที่จะทำได้ในเวลานั้น ห้องสมุด ห้องอาหาร ห้องรับแขก ห้องทำงาน ห้องหย่อนใจ ข้าพเจ้าก็พาพระองค์ไปแล้ว ตอนนี้พระองค์ยังจะมาเซ้าซี้เรื่องห้องเก็บของเล็ก ๆ อีก

ข้าพเจ้าบอกตัวเองว่า

"เกินไปแล้ว จะไม่ยอมให้กุญแจพระองค์หรอก"

"ตามใจ" พระองค์ทรงอ่านใจข้าพเจ้าออก "ถ้าเจ้าคิดว่าเราจะพักอยู่ห้องข้างบนนี้และดมกลิ่นพวกนี้ เจ้าก็เข้าใจผิดเสียแล้ว เราจะเอาเตรียงออกมานอนที่ระเบียงหลัง เราจะไม่ทนกับกลิ่นพวกนั้นหรอก"

แล้วข้าพเจ้าก็เห็นพระองค์เสด็จลงบันได

เมื่อคุณเริ่มรู้จักและรักองค์พระคริสต์ สิ่งเลวร้ายที่สุดที่จะเกิดขึ้นก็คือ การรู้สึกว่า สัมพันธภาพระหว่างคุณกับพระองค์กำลังเสื่อมคลายลงไป

ข้าพเจ้ายอมจำนน

"ข้าพระองค์ยอมมอบกุญแจให้พระองค์เปิดห้องนั้น ทำความสะอาด ข้าพระองค์ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะทำ"

ข้าพเจ้าบอกกับพระองค์อย่างเศร้าสร้อย

"เรารู้แล้ว" พระองค์ตรัส "เรารู้เจ้าทำไม่ได้ เพียงแต่ส่งกุญแจมาเถอะ ยกให้เป็นหน้าที่เราที่จะดูแลห้องนั้น เราจะทำเอง"

ดังนั้น ด้วยมืออันสั่นเทา ข้าพเจ้ายื่นกุญแจถวายพระองค์ พระองค์ทรงรับ ก้าวไปที่ประตู เปิดออก และเข้าไปเอาซากเน่าเหม็นทั้งหลายเหวี่ยงทิ้งไป แล้วพระองค์ทรงทำความสะอาดห้อง ทาสีใหม่ จัดตกแต่งในชั่วพริบตาเดียว โอ ช่างเป็นชัยชนะและความโล่งใจเสียนี่กระไร ที่ได้กำจัดของเน่าเหม็นพวกนี้ออกไปจากชีวิตของข้าพเจ้าไปเสียได้