ต่อพระพักตร์
จดหมาย 10

ผมหนักใจมิใช่น้อยในการบังคับตัวให้เขียนจดหมายถึงนาย ... และที่ผมเขียนตอนนี้ก็ล้วนแต่เพราะคุณและมาดาม ... ขอให้ผมทำ ขอได้โปรดจ่าหน้าซองและส่งให้เขา ความเชื่อวางใจที่คุณมีในพระเจ้าเป็นที่ชื่นใจสำหรับผมนัก ผมปรารถนาให้พระองค์ทรงเพิ่มพูนความเชื่อแก่คุณมากยิ่งขึ้น ความเชื่อวางใจในสหายผู้ดีเลิศ และสัตย์ซื่อเช่นพระองค์นั้น ไม่มีทางที่จะมากเกินไป เพราะพระองค์จะทรงช่วยกู้เราอย่างไม่ต้องสงสัยเลยทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

ถ้านาย ... ใช้การสูญเสียเพื่อนมาเป็นโอกาสที่จะรับพระพร และหันมาไว้วางใจในพระเจ้าอย่างสุดใจ ไม่ช้านาน พระองค์จะทรงประทานเพื่อนอีกคนหนึ่งที่มีอำนาจมากกว่า และมีแนวโน้มกว่าที่จะช่วยเขาได้มากกว่า ให้พระองค์ทรงนำพาจิตใจมนุษย์ตามที่ทรงพอพระทัย อาจเป็นไปได้ที่นาย ... ยึดติดอยู่กับคนที่เขาสูญเสียจนเกินไป เราควรรักบรรดาเพื่อน ๆ ของเรา แต่ต้องรักโดยไม่ลดหย่อนความรักที่เราควรมีต่อพระองค์ซึ่งต้องเป็นเอกเป็นต้นลง

ขอโปรดอย่าได้ลืมคำแนะนำของผม คือ ให้คิดถึงพระเจ้าบ่อย ๆ ทั้งกลางวัน กลางคืน ในธุรกิจการงานของคุณ แม้กระทั่งในการพักผ่อนหย่อนใจของคุณ พระองค์ทรงสถิตอยู่ใกล้ และทรงอยู่กับคุณเสมอ อย่าทิ้งพระองค์ไว้ตามลำพัง คุณคงคิดว่าเป็นการเสียมารยาทถ้าทิ้งเพื่อนที่มาเยี่ยมไว้แต่ลำพัง แล้วทำไมจึงละเลยพระองค์ล่ะ ฉะนั้นอย่าหลงลืมพระองค์เสีย แต่ให้คิดถึงพระองค์บ่อย ๆ นมัสการเทิดทูนพระองค์ตลอดเวลา ดำเนินชีวิตอยู่และตายกับพระองค์ นี่แหละเป็นหน้าที่การงานอันกอปรด้วยศักดิ์ศรีของชาวคริสเตียน กล่าวสั้น ๆ ว่า นี่เป็นอาชีพของเรา ถ้าเราไม่รู้จักปฏิบัติตามนี้ เราก็ต้องเรียนรู้เสีย ผมพยายามช่วยคุณด้วยการอธิษฐาน ขอพระเจ้าทรงอวยพระพร

ในองค์พระผู้เป็นเจ้า ...

Nicholas Herman of Lorraine (Brother Lawrence)
จากหนังสือ ต่อพระพักตร์ (The Practice of The Presence of God)
แปลโดย พ.ญ. เออร์ซูลา โลเวนธอล
สำนักพิมพ์ กนกบรรณสาร