50. ให้วางใจพระเจ้า

ให้วางใจในพระเจ้าเพื่อต่อสู้กับการพูดให้ร้าย

พระสุรเสียงของพระคริสต์

บุตรของเราเอ๋ย จงตั้งมั่นและวางใจในเรา เพราะคำพูดคืออะไร ก็เป็นเพียงคำพูด พวกมันทะลุทะลวงไปในอากาศ แต่ไม่ได้ทำให้แม้แต่หินที่เจ็บ ถ้าเจ้ามีความผิด ก็ให้พิจารณาดูว่าเจ้าจะยินดีปรับปรุงแก้ไขความผิดนั้นอย่างไร ถ้าเจ้าไม่สำนึกตัวถึงความผิดใด ๆ เลย ก็ให้คิดว่าเจ้าปรารถนาที่จะทนต่อสิ่งนี้ เพราะเห็นแก่พระเจ้า มันเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับเจ้าถ้านาน ๆ ครั้งเจ้าต้องอดทนต่อคำพูดบ้าง เพราะเจ้ายังมีกำลังไม่พอที่จะอดทนต่อการโบยตีอย่างหนักได้

แล้วทำไมเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้จึงได้ทิ่มแทงจิตใจเจ้าได้ เว้นแต่จะเป็นเพราะเจ้ายังอยู่ฝ่ายเนื้อหนังและเอาใจใส่มนุษย์มากกว่าที่เจ้าควรทำ เจ้าไม่ปรารถนาที่จะถูกเตือนเพราะความผิดพลาดของเจ้า และเจ้าแสวงหาที่ป้องกันตัวโดยการอ้างข้อแก้ตัวเพราะกลัวที่คนจะดูถูกเจ้า แต่จงพิจารณาภายในตัวของเจ้าอย่างถ้วนถี่มากกว่านี้ แล้วเจ้าจะเรียนรู้ว่าโลกยังคงมีชีวิตชีวาอยู่ในตัวเจ้า คือเจ้ายังอยู่ในความปรารถนาอันไร้สาระที่จะเอาใจมนุษย์ เพราะเมื่อเจ้าอยากหลบหน้าจากความอับอายและการถูกว่ากล่าวเพราะความบกพร่องของเจ้า ก็ปรากฎชัดเจนว่าเจ้าไม่ได้เป็นคนใจถ่อมอย่างแท้จริงหรือตายต่อโลกจริง ๆ และตัวเจ้านั้นโลกยังไม่ได้ถูกตรึงบนไม้กางเขนเลย

จงฟังพระวจนะของเราเถิด แล้วเจ้าจะเห็นว่าคำพูดของมนุษย์นับหมื่นนับแสนคำนั้นไม่มีค่าเลย ดูเถิด ถ้ามีคนกุเรื่องขึ้นมาใส่ร้ายเจ้า มันจะทำความเสียหายอะไรเจ้าได้หรือถ้าเจ้าไม่สนใจสักคำหนึ่งและไม่เก็บมาคิดมากไปกว่าคิดถึงใบหญ้าสักใบหนึ่ง มันจะสามารถถอนผมแม้แต่เส้นเดียวออกจากศีรษะของเจ้าได้หรือ

คนที่ไม่รักษาจิตใจที่อยู่ภายในตัวเขาอย่างดี และที่ไม่มีพระเจ้าให้ตาของเขาเห็น ถ้ามีใครกล่าวคำวิพากษ์วิจารณ์ก็มักจะน้อยใจง่าย ๆ ตรงกันข้าม ผู้ที่วางใจในเรา และที่ไม่ต้องการจะยืนหยัดตามความคิดเห็นของตนเอง เขาจะเป็นอิสระจากการกลัวมนุษย์ เพราะเราเป็นผู้พิพากษาและเป็นผู้ที่วิเคราะห์สิ่งลี้ลับทั้งปวง เรารู้ว่าสิ่งสารพัดเกิดขึ้นได้อย่างไร เรารู้ว่าใครก่อให้เกิดความเสียหาย และใครเป็นผู้ที่ได้รับ ถ้อยคำนั้นมาจากเรา และเราเป็นผู้อนุญาตให้เกิดขึ้น เพื่อความคิดในใจของหลาย ๆ คนจะได้ปรากฎออกมา เราจะพิพากษาผู้ที่มีความผิดและผู้ที่ปราศจากความผิด แต่เรามีความปรารถนาล่วงหน้าที่จะทดสอบพวกเขาด้วยการพิพากษาลึกลับ

คำพยานของมนุษย์มักจะหลอกลวง แต่คำพิพากษาของเราเป็นความจริง จะยั่งยืนและไม่ถูกคัดค้านแก้ไข คำพิพากษาจะถูกปิดบังซ่อนเร้นจากผู้คนมากมายและสำแดงให้น้อยคนนักที่จะรู้เรื่อง กระนั้น ไม่มีวันที่คำพิพากษานั้นผิดและไม่อาจจะผิดได้ ถึงแม้จะดูเหมือนว่าไม่ถูกต้องในสายตาของคนที่ขาดปัญญา เพราะฉะนั้น เจ้าควรมาหาเราทุกครั้งที่เจ้าต้องตัดสินใจ อย่าพึ่งพาการวินิจฉัยของตัวเจ้าเอง เพราะคนชอบธรรมจะไม่หวั่นไหวเลย ไม่ว่าจะเผชิญสิ่งใดจากพระหัตถ์ของพระเจ้า

แม้ว่าเขาจะถูกกล่าวหาอย่างไม่เป็นธรรม เขาก็จะไม่รู้สึกสะเทือนใจเท่าไรนัก และเขาก็จะไม่ดีใจจนออกนอกหน้า หากด้วยความช่วยเหลือของผู้อื่น เขาได้รับการตัดสินอย่างยุติธรรมว่าไม่มีความผิด เขาเข้าใจว่าเราเป็นผู้ที่ตรวจสอบจิตใจและความคิดที่ลึกที่สุดของมนุษย์ ซึ่งเราจะไม่ตัดสินแบบผิวเผินหรือตามสิ่งที่ปรากฎแก่สายตามนุษย์ เพราะบ่อยครั้งสิ่งที่การตัดสินของมนุษย์เห็นว่าน่ายกย่อง แต่ในสายตาของเราเห็นว่าน่าติเตียน

สาวก

โอข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้พิพากษาที่ยุติธรรม ผู้ทรงเข้มแข็งและทรงอดทนนาน ผู้ทรงรู้จักความอ่อนแอและความเสื่อมทรามของมนุษย์ ขอให้พระองค์ทรงเป็นกำลังของข้าพระองค์และความมั่นใจทั้งหมดของข้าพระองค์ เพราะจิตสำนึกผิดชอบของข้าพระองค์เองไม่เพียงพอสำหรับข้าพระองค์ พระองค์ทรงทราบสิ่งที่ข้าพระองค์ไม่รู้ เพราะฉะนั้น เมื่อไรก็ตามที่ข้าพระองค์ถูกกล่าวหา ข้าพระองค์จึงควรจะถ่อมใจลง และทนเอาด้วยความถ่อมตัว ดังนั้น ขอทรงโปรดยกโทษให้ข้าพระองค์ด้วยความเมตตาของพระองค์สำหรับทุกครั้งที่ข้าพระองค์บกพร่องในเรื่องนี้ และขอทรงโปรดประทานพระคุณแก่ข้าพระองค์อีกครั้งหนึ่งเพื่อข้าพระองค์จะมีความอดทนมากยิ่งขึ้น สำหรับข้าพระองค์ก็เป็นสิ่งที่ดีกว่าความยุติธรรมที่ข้าพระองค์นึกเอาว่าตนเองได้รับในการแก้ตัวเรื่องความลับแห่งจิตสำนึกของข้าพระองค์ และถึงแม้ว่าข้าพระองค์ไม่สำนึกตัวถึงความผิดอะไรเลย แต่นั่นก็ไม่พอที่จะถือว่าข้าพระองค์ชอบธรรม เพราะถ้าปราศจากพระเมตตาของพระองค์แล้วก็ไม่มีมนุษย์คนใดที่มีชีวิตอยู่จะถูกนับว่าเป็นคนชอบธรรมในสายพระเนตรของพระองค์ได้

หนังสือ เลียนแบบพระคริสต์ (Of The Imitation of Christ)
เขียนโดย โธมัส อาเคมพิส (Thomas à Kempis)
แปลโดย พญ. เออร์ซูลา โลเวนธอล
เรียบเรียงโดย กนกบรรณสาร

ความชูใจภายใน