แบกกางเขน

แบกกางเขน จาก คจ. ประชาคม

มีเรื่องเล่าว่า สามพี่น้อง อันมี ทอง แท่ง และเทียม มีหน้าที่ต้องแบกไม้กางเขนจากหมู่บ้านขึ้นไปยังยอดเขา โดยแบกคนละอัน แต่ละอันมีน้ำหนักมากโขอยู่

เมื่อไปถึงกลางทาง คนทั้งสามก็หยุดพัก แล้วปรึกษากันว่า ทำอย่างไรที่จะให้ไม้กางเขนเบาลง เพื่อไม่ให้ต้องหนักและเหนื่อยมาก

ทองเสนอว่า " ข้าจะตัดไม้กางเขนออกเสียบ้าง " ว่าแล้วเขาก็เลื่อยหัวเลื่อยท้ายของไม้กางเขนทิ้ง จึงทำให้แบกไปได้ค่อนข้างเบาแรง

แท่งกล่าวว่า " สำหรับข้า จะไม่ตัดให้เสียรูปทรง แต่จะผ่าครึ่งซีก " แล้วเขาก็เลื่อยให้ไม้กางเขนบางลง ทำให้แบกสบายขึ้น

สำหรับเทียม " ข้าจะยอมแบกไม้กางเขนด้วยความทุกข์ยากลำบากต่อไป..."

ก่อนที่จะถึงยอดเขา มีลำธารที่ลึกมากขวางกั้นอยู่ มีวิธีเดียวเท่านั้น ที่จะข้ามไปได้คือ ทอดสะพาน

ทองเอาไม้กางเขนของเขาทอดเป็นสะพาน แต่อนิจจา...ไม้สั้นไป จึงหล่นโครมลงไปในธารลึกเบื้องล่าง

แท่งจึงทดลองเอาไม้กางเขนของเขาพาดดูบ้าง พอดีกับความกว้างของลำธาร แต่ทว่า...เดินข้ามไม่ได้ เพราะมันอ่อนเกินไป เกรงว่าจะหักเสียกลางทาง

และแล้วก็ถึงคราวของเทียม เขาวางไม้กางเขนพาดลงไปด้วยความมั่นใจ เป็นสะพานที่มั่นคงแข็งแรง นำร่างของเขาข้ามไปถึงจุดหมายปลายทางโดยปลอดภัย