8. การเชื่อฟังและยอมจำนน

การเชื่อฟังและการยอมจำนน

การเชื่อฟัง เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ คือ การอยู่ใต้การบังคับบัญชาของคนหนึ่งที่อยู่เหนือตนเอง และไม่เป็นนายเหนือชีวิตของตัวเอง เพราะการอยู่ใต้บังคับปลอดภัยกว่าการบังคับบัญชาผู้อื่น มีคนเป็นอันมากที่อยู่ในฐานะเชื่อฟังผู้อื่นเพราะความจำเป็น มากกว่าทำเพราะรักการเชื่อฟังนั้น คนเช่นนั้นย่อมเกิดความไม่พอใจและท้อใจด้วยสาเหตุเพียงเล็กน้อยเท่านั้น พวกเขาจะไม่มีวันได้รับสันติสุขในใจ เว้นเสียแต่พวกเขาจะยอมจำนนอย่างสิ้นสุดใจเพราะความรักที่เขามีต่อพระเจ้า

ไม่ว่าคุณจะไปที่ไหนก็ตาม คุณจะไม่พบความสงบใจ เว้นแต่คุณจะเชื่อฟังผู้ที่มีอำนาจปกครองด้วยความถ่อมใจ หลายคนเคยฝันหวานว่าถ้าเปลี่ยนแปลงสภาพความเป็นอยู่หรือไปยังสถานที่ใหม่ ๆ เขาจะได้พบความสุข

จริงอยู่ที่มนุษย์ทุกคนปรารถนาจะทำตามใจชอบ และรู้สึกประทับใจคนที่เห็นด้วยกับเขา แต่ถ้าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ท่ามกลางเรา บางครั้งเราก็ต้องยอมละวางความคิดเห็นของเราเองเพื่อจะได้รับพระพรในการมีสันติสุขร่วมกัน

อีกประการหนึ่ง ใครเล่าจะมีสติปัญญาถึงขนาดที่จะมีความรู้ครบถ้วนถึงสารพัดทุกสิ่งทุกอย่างได้ อย่าวางใจในความคิดเห็นของคุณเองมากเกินไป แต่จงยอมฟังความคิดเห็นของผู้อื่นบ้าง ถ้าแม้ว่าความคิดเห็นของตัวคุณเองดี แต่คุณยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่นเพราะความรักที่มีต่อพระเจ้า คุณก็จะได้รับสิ่งที่ดีมากกว่า ผมเคยได้ยินบ่อย ๆ ว่าการรับฟังคำเสนอแนะของผู้อื่นแล้วปฏิบัติตามนั้น เป็นสิ่งที่ปลอดภัยกว่าการเป็นผู้ที่ให้คำแนะนำนั้น และอาจเป็นไปได้ด้วยที่แม้ว่าความคิดเห็นของตนเองอาจดีก็จริง แต่การที่เราไม่ยอมเห็นพ้องกับผู้อื่น เมื่อเหตุผลและโอกาสสมควรให้ทำตาม นั่นก็แสดงถึงการถือตัวและความดื้อรั้น

หนังสือ เลียนแบบพระคริสต์ (Of The Imitation of Christ)
เขียนโดย โธมัส อาเคมพิส (Thomas à Kempis)
แปลโดย พญ. เออร์ซูลา โลเวนธอล
เรียบเรียงโดย กนกบรรณสาร

ชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณ